سخنان دادفر، سيدحسينی
 و دولت آبادی درتهران
و استقبال كم نظير بوشهری‌ها از
پيكر‌بی‌جان آتشی
بر اسب سفيد وحشی!

از دروازه خرافات
تروريست رد نمی شود
اما سگ مقدس رد می‌شود!

كوچ رهبراركسترسمفونيك
 تهران به استانبول

كنسرت شجريان و نوازندگان همراه او، سرانجام پس از سالها در تهران برگزار شد. اولين شب كنسرت در حالی برگزار شد كه فقط خبرنگاران معدودی از رسانه‌ها توانستند - برای تهيه گزارش - وارد تالار شوند. آن هم در حالی كه صندلی برای نشستن نداشتند و تا پايان اجرا، بصورت ايستاده گزارش خود را نوشتند.
محمدرضا شجريان با همراهی تار حسين عليزاده، ‏كمانچه كيهان كلهر و تنبك همايون شجريان در سالن 3000 نفری وزارت كشور با اجرای چند قطعه تازه به صحنه رفت. كنسرت با 45 دقيقه تاخير، در دو بخش جداگانه در تالار وزارت كشور برگزار شد.
در بخش حسين عليزاده در دو دستگاه "نوا" و "راست پنجگاه" مركب نوازی كرد و سپس "آواز دشتی» را به ترتيب پيش‌درآمد دشتی از يوسف فروتن، ساز و آواز، يك تصنيف قديمی با شعری از مولانا، ساز و آواز و "بزن آن زخمه" با شعری از دكتر شفيعی كدكنی از ساخته‌های حسين عليزاده را اجرا كرد.
بخش دوم با مقدمه "روح الارواح" كه اذان موذن‌زاده ارديبلی نيز در آن ساخته شده، با بداهه‌خوانی شجريان و بداهه‌نوازی حسين عليزاده شروع شد.
حسين عليزاده قطعه "بزن آن زخمه" را در "دشتی " با شعر شفيعی كدكنی همراه كرده بود. او قبلا اين تجربه را در قطعه تركمن و آلبوم‌های "فرياد" و "شورانگيز" نيز نشان دادن بود. همچنين در قطعه "دست افشان" او نيز يك بدعت آشكار ديده می‌شد كه در آن شجريان برای اولين بار شعری از سهراب سپهری را خواند. شهرام ناظری اين تجربه را 15 سال پيش در آلبوم "در گلستانه" برجای گذاشته بود.
دو تصنيف "دوش دوش دوش" از علی اكبرخان شيدا در افشاری به روايت عبداله دوامی و "مرغ سحر" ساخته مرتضی خان نی‌داوود با شعر بهار پايان‌بخش اين كنسرت بود كه به درخواست مكرر مردم اجرا شد.
طی روزهای گذشته بليت‌های كنسرت شجريان تا سقف 200هزار تومان در بازار سياه خريد و فروش شد. درطول زمان اجرا، علاقه، شور و اشتياق، در صورت مخاطبان به وضوح ديده می‌شد. سكوت تحسين انگيز مردم كه عليرغم جاری شدن اشك بر صورت بسياری از آنها، در پايان كنسرت به انفجار احساسات و تشويق تبديل شد.
اين كنسرت قرار است از هشتم تا چهاردهم آذر(غير از روز دهم) درتالار وزارت كشور تكرار شود. خبرنگاران گلايه مند از برگزار كنندگان كنسر سالن را ترك كردند، زيرا به رسم ديرآشنای اينگونه كنسرت‌ها در همه كشورهای جهان، محل ويژه‌ای برای آنان درنظر گرفته نشده بود.