در جلسه افتتاحيه اجلاس سالانه سازمان ملل كه بدليل مصادف شدن با شصتمين سال اين سازمان و همچنين طرح بازسازی آن از اهميتی بيش از سالهای گذشته برخوردار شده دو سخنرانی قابل توجه برای خبرگزاری‌ها ايراد شد. سخنرانی بوش كه آمرانه بود و به فرامين نظامی شبيه بود و سخنرانی احمدی نژاد كه گوئی با پشتوانه يك ميليارد مسلمان جهان و الگوئی حسادت برانگيز از ايران، برای سازمان ملل تعيين تكليف می‌كرد و جهان را به تقليد از اين الگو فرا می‌خواند.

تهديدهای بوش و اشاراتی كه مبارزه با تروريسم و مسائل عراق و دخالت‌های همسايگان در آن كرد، البته جدی گرفته خواهد شد، اما دعوت‌های احمدی نژاد چك‌بی‌محلی بود كه هيچ بانگی آن را نقد نمی كند. موقعيت جهان امروز چنان است كه همه آنها كه در نيويورك جمع شده اند می‌دانند سوخت اتمی در ايران، دال بر پيشرفت اين كشور نيست و او در نقش سخنگوی مملكتی پشت تريبون رفته كه غرق در بحران همه جانبه اقتصادی و سياسی است. از جزئيات نحوه به رياست جمهوری رسيدن او نيز ممكن است مردم كشورهای جهان مطلع نباشند، اما آنها كه در سازمان ملل جمع شده اند ميدانند چه گذشته و چه نوع انتخاباتی در ايران برگزار شده است.

آن جدی گرفته شدن سخنان بوش و‌بی‌اعتبار تلقی شدن سخنان احمدی نژاد را حتی در شمارش صندلی‌های خالی سالن مجمع عمومی نيز می‌شد درك كرد. اين را تصوير برداران تلويزيونی نيز كاملا متوجه شده بودند و به همين دليل بارها سالن سخنرانی و شمار زياد صندلی‌های خالی را نشان دادند، كه وقتی بوش صحبت می‌كرد پر بود و وقتی احمدی نژاد حرف می‌زد خالی. خيلی‌ها اصلا نشستند كه حرف‌های او را گوش كنند، چه رسد به اينكه آن را جدی تلقی كنند يا نكنند!

همزمان با افتتاح اجلاس عمومی سازمان ملل، يك نمايشگاه اسلايد نيز به ابتكار كاخ سفيد برپا شد، كه هدف اصلی از برپائی آن افشای برخی اطلاعات اتمی ايران و قانع ساختن كشورهای منطقه به خطر اتمی ايران و همسوئی با امريكا برای قبول سياست‌های نظامی آن بود. بوش با آگاهی از اينكه جمهوری اسلامی و رهبری آن به نقطه‌ای رسيده اند كه ديگر امكان بازگشت ندارند و نمی توانند عقب نشسته و دوباره به سر ميز مذاكرات بازگردند، از ادامه مذاكرات با اروپا حمايت كرد. او اين برگ را بازی كرد تا بزودی بگويد: ايران اهل مذاكره نيست و راه حل همان است كه امريكا بدان اعتقاد دارد. شايد كمی بدبينانه باشد، اما در اين بدبينی می‌تواند بخشی از واقعيت نيز نهفته باشد: در داخل حاكميت، كسانی مجموع رهبری مسلط بر قدرت جمهوری اسلامی را به چنان نقطه‌ای بردند كه ديگر نتواند عقب نشينی كند و زمينه برای حمله نظامی فراهم شود!

نمايش اسلايد اتمی ايران بمدت يك ساعت در سازمان ملل به نمايش در آمد. از واشنگتن دی سی رله شد و در سازمان ملل نشان داده شد. اين اسلايد‌ها می‌خواست ثابت كند كه جمهوری اسلامی همه را فريب داده و به سمت توليد بمب اتم رفته است. نام  نمايشگاه " مخفی كاری و گمراه سازی» بود و درآن اسلايدها و عكس‌های ماهواره‌ای مراكز اتمی ايران به نمايش گذاشته شد تا ديپلمات‌ها و سران كشورهای دنيا قانع شوند هدف ايران از فعاليت اتمی نه درجهت تكنولوژی صلح آميز هسته ای، بلكه تلاش برای ساختن سلاح هسته‌ای است. بلافاصله پس از اين نمايش، خبرنگاران شبكه‌های بزرگ تلويزيونی به سراغ ديپلمات‌های كشورهای حاضر در اجلاس رفتند و نظر آنها را پرسيدند. اغلب آنها بعدازمشاهده نمايشگاه گفتند كه قصد امريكا ازاينكارجلب متحدان بيشتری برای فشار روی ايران و ازبين بردن هر نوع ابهام درمورد مقاصد ايران است. بخش زيادی از اين اسلايدها بر پايه اطلاعات بازرسان سازمان ملل تهيه شده است.

نمايشگاه در اتاق كنفرانس ماموريت امريكا در " وينا" برپا شد و امكانات هسته ای- موشكی ايران را با كره شمالی و پاكستان مقايسه كرد.