قدرت‌های خارجی همیشه درایران آدم‌های زیادی داشته و دارند و درآینده هم خواهند داشت.
شما بهترازمن می‌دانید که این سرمایه داران بزرگ که دفتر کارآنها صد طبقه است و درآمد یک ماه آنها ازثروت یکسال کل فروش نفت ایران بیشتر است حاکمان اصلی دنیا هستند.
من چند ماه قبل که درمریضخانه بودم، ارتشبد جم وارتشبد قره باغی و منوچهر گنجی وجمشید آموزگار و خیلی‌های دیگری که می‌آمدند عیادتم و ابرازمحبت می‌کردند، به همه آنها گفتم که بروید خاطرات خودتان را بنویسید تا درآینده مردم حقایق را بدانند.

امسال نيز همزمان با اجلاس رهبران فراماسونری جهانی موسوم به اجلاس "داووس"، هزاران تن از ترقيخواهان، هواداران صلح، سازمان‌های سنديكايي، محيط زيست،‌ جنبش‌های ‌زنان و جوانان و ... در كاراكاس پايتخت ونزوئلا گرد هم آمدند و به سنت سال‌‌های اخير "فوروم اجتماعی جهانی" را برگزار كردند. اين اجلاس شش روزه كه با دهها متيينگ،‌تظاهرات،‌سخنرانی، جلسات بحث و گفتگو توام بود در روز آخر با سخنان هوگو چاوز رييس جمهور ونزوئلا و خانم مارتين شين فعال صلح طلب ايالات متحده كه فرزندش در جنگ عراق كشته شده است پايان يافت. عكس از يكی از گردهم‌آيی هاي اين فوروم گرفته شده است. بر روی تراكت تصوير رهبران چپ گراي كشورهاي امريكای‌ لاتين ديده مي شود و نوشته شده "آمريكايی ديگر در راه است"

بخسب کودک جنگم
که فاجعه اینجاست
بترس ماهک شعرم
که اشتباه از ماست
دریده اند رویت
 نوشته‌ای تو دعا
خریده اند بویت
 کشیده‌ای تو خدا
میان اشک و هراست
که انتقام نیست
  بگو چه رنگ
و چه بوی است؟
در خیال نیست
 
زمین بخواب رفتست ماه بارانی
بپوش روی مرا روزگار ویرانی

زمین چه تارم سبزست؟
درد و تاریک است
ستایش نفس
گاه گاه تقدیر است
کتاره  بر رگ من
شعر می‌سراید و باز
در انتهای خیالم
گناه تصویر است
به کودکان ستم 
  نیست آغوشی
به ناله‌های رضیعی
نداده کس گوشی
فغان مکن
که نیایش سرود انسانیست
نمان همیشه بهارم
که مرگ آزادیست

(عكس و شعر از "رضامحسنی")

زمین بخواب رفتست، ماه بارانی
بپوش روی مرا، روزگار ویرانی
بخواب کودک نازم
بخواب خانه بدوش
رمس رمس بکش از تاب
درد را مفروش
کنار جوی مشین و
طلب مزن به رعاع
نسیم باش و برقص
بر نگاه ساده ما
درون بیشه چشمت
ستاره باران باش
ردای شرم مپوش و
گلاب ریزان باش
 
زمین بخواب رفتست ماه بارانی
بپوش روی مرا روزگار ویرانی

صدا صدای تو نیست
رطل جام بدفام یست
قبیله جای تو نیست
مهر‚ نام ‌بی‌نام یست
گرانسران گرانسر
خدای می‌شکنند
به ناله‌ای شب یلدا
ترانه جاری نیست
عبور کن تن ویران
که کوچه سردست ای
کسی به سوز دلی
مهر را وفایی نیست
 

زمین بخواب رفتست ماه بارانی
بپوش روی مرا روزگار ویرانی