|
در نماز جماعت جمعه 27/7/86 مسجد ملکی زاهدان که با حضور
محمد رضا خاتمی دبیر کل سابق جبهه مشارکت همراه شد، بعنوان
سخنران پیش از خطبه ها براجرای عدالت و رفع تبعیض از میان
ایرانیان اعم از تمام مذاهب و اقوام تاکید کرد. در این مراسم
مولوی عبد الحمید امام جماعت مسجد مکی زاهدان سخنان خاتمی را
تائید کرد و خواهان اجرای عدالت بدون تبعیض میان اقوام و مذاهب
ایرانیان شد.
مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی رئیس
دارالعلوم مکی زاهدان و امام جماعت مسجد مکی زاهدان گفت:
"من گناهی بالاتر از این نمی بینم که کسی
از حقوق خود محروم شود، بویژه اگر این محرومیت به دلیل قومیت و
یا مذهب فرد باشد، خداوند از این عمل متنفر است. فکر کردن به
منافع عامه مردم وظیفه همه است، هیچ فرقی بین آنان نیست.
پاداش یا سزای عقیده تنها نزد خداست، نباید به خاطر عقیده کسی
را محکوم کرد. اگر به هر یک آسیب برسد برای ما مساویست، همه
برای ما برابراند، حتی اگر مسلمان نباشند انسان و ایرانی
هستند، اسلام برای همه احترام قائل است. دید بلند و وسیع اسلام
را مستحکم می کند و تنگ نظری مایه زوال و ضربه های سخت است.
محمد رضا خاتمی در سخنرانی خود گفت:
باید همه مزایای قومیتی، قبیلگی و نژادی را
حذف کرد و همه مسلمانان را که قائل به لا اله الا الله و محمد
رسول الله هستند برادر خواند. من افتخار می کنم در کشوری با
سابقه تمدنی به سر می برم که دارای تنوع دینی، زبانی و تمدن
است که این خود یک امتیاز و فرصت است. ما با این تکثر و تنوع
همواره با آرامش زندگی کرده ایم. هر چند برخی تنگ نظرانه فکرمی
کنند باید یک شکل و یک دست زندگی کنیم. اما در حقیقت این تنوع
باعث ایجاد فرصت ها و برتری ماست. این عوامل است که باعث ایجاد
وحدت ملی و نادیده گرفتن آنها باعث از هم پاشیدگی می شود....هر
کس در ایران وجود دارد از حقی برابر با دیگران برخوردار است و
هیچ کس نمی تواند این حق را از بین ببرد حتی قانون .
نائب رئیس مجلس ششم در ادامه به تبعیض هایی
که به اقوام و اقلیت ها روا می شود پرداخت و گفت:
هیچ انسان واقع نگر و با انصافی نیست آنچه
را که بر مردم این استان روا رفته منکر باشد. اما این گرفتاری
ها سبب آن نشده است که از ادای وظیفه ملی و دینی خود سر باز
زنند. مردم همه خواستار عدالت هستند، مگر این انتظار بی جایی
است؟ همه مردم خواستار بهبود معیشت هستند و می دانند که این
مسئله زمان و هزینه بر است. اما در عین حال توقع آنها این است
که یک اراده سیاسی رفع تبعیض علیه قومیت ها و اقلیت ها وارد
عرصه شود. چرا این کار انجام نمی شود؟ این مسائل که نه وقت می
خواهد و نه هزینه. تنها اراده می خواهد و به محض به وجود آمدن
آن عدالت قومیتی و مذهبی اجرا می شود... عدالت یعنی این که امکانات
کشور بطور یکسان در اختیار همه قرار گیرد. هیچ کس حق ندارد هیچ
ایرانی را به بهانه این که از نژاد و مذهب و قوم دیگری است از
حقوق خود محروم کند. بر کسی پوشیده نیست که جامعه هفتاد
میلیونی ایران همگی دارای عقاید، نظرات و فرهنگ یکسان و یکنواختی
نیستند. لکن چرا این حقیقت همیشه مغفول می ماند مدتهاست به
معمائی لاینحل تبدیل شده است . همه در سخن به این حقیقت واقف
ایم که زیبائی جامعه ایرانی در این بوده که چون باغچه ای پر
از گل های رنگارنگ، از گل های متنوعی تشکیل شده که هر کدام
رنگی زیبا و رایحه ای شامه نواز دارند. لکن سبب چیست که دهه
هاست امکان همزیستی برابر وبهره وری یکسان از آب و خاک این
باغچه برای همه مقدور نمی گردد، مبهم وگنگ مانده است.
سخنانی زیبا ، از این دست ، که با فضائل
انسانی و لطافت خلقت بشری همخوانی دارد ، اگر به صفت غالب
اعتقادی – رفتاری ما تبدیل گردد ، به یقین می تواند موجب
اطمینان خاطر مردم ایران ، افزایش امید به زندگی ، تعمیق
شادابی ملی ، عشق به تلاش ومشارکت جمعی در جهت ثبات و پیشرفت کشور
گردد . همچنانکه تاریخ گذشته های دور تر ما بازگوی حاکمیت چنین
نگرشی و شکوفائی و عظمت ایران و ایرانی بوده است .
اگر افاضاتی اینچنین، بازتاب نگرش و اعتقاد قلبی باشد و نه
ضرورت های موقت انتخاباتی ، و اگر برای تحقق این آرزوها دستان
همه معتقدان واقعی به هم گره شود ، آیا نیروئی را یارای سد
کردن این خواست الهی – انسانی خواهد بود ؟
امید است که نزدیک شدن زمان انتخابات آتی فرصتی باشد برای
دیدار از نواحی محروم کشور و آشنائی با عمق خواسته های ساکنان
آن . چه مردمان این مناطق حتی این فرصت کوتاه را هم مغتنم
شمرده ، نه فقط از زائران با پاکدلی و بی ریا ئی محلی
استقبال می کنند ، بلکه سفراین مهمانان را به فال نیک گرفته
وبه جشن و شادی تبدیل می نمایند . |
