به گزارش ايرنا، شهناز اسفندياری نيا درحاشيه برپايی نمايشگاه دوسالانه طراحی لباس و پارچه در موزه هنرهای معاصر تهران گفت: بر اساس نوشته‌های كتاب مقدس در عهد سليمان نبی زنان علاوه بر پوشش بدن، روبند بر صورت خود داشته و اين سنت در زمان ابرهيم نيز رايج بوده است. بر اساس مجسمه‌های برجا مانده، كتيبه‌ها و نقش برجسته‌های تاريخی چنين استناد می‌شود كه سرما و گرما علت اصلی ابداع لباس نبوده است بلكه حيا و پوشاندن شرمگاه عامل آن بوده است.

بر اساس نوشته‌های كتاب مقدس در عهد سليمان نبي(ع) زنان علاوه بر پوشش بدن، روبند بر صورت خود داشته و اين سنت در زمان ابرهيم نيز رايج بوده است.

زنان ايرانی در زمان مادها، با جامه‌ای دو تكه خود را می‌پوشاندند و از نقش قطعه فرشی كه مربوط به دوران هخامنشی است مشخص است كه زنان ايرانی در آن دوران پارچه شنل مانندی روی سر می‌انداختند كه حالتی شبيه چادر داشت.

در عهد اشكانيان نيز زنان قبايی تا زانو بر تن می‌كردند و با شنلی كه بر سر افكنده می‌شد و نيز نقابی كه به شكل معمول پس سر می‌انداختند خود را می‌پوشاندند.

در عهد ساسانيان نيز زنان ايرانی چادری گشاد و پرچين بر سر داشتند كه تا وسط ساق پا می‌رسيده است و نقش آن در بشقاب‌های نقره به دست آمده از آن عهد آشكار است .

ايرنا: با توجه به سخنان شهناز اسفندياری نيا حجاب در ايران پيش از اسلام نيز رايج بوده است و نحوه لباس پوشيدن ايرانيان در دنيای پيش از اسلام به گونه‌ای بوده است كه مردمان ديگر كشورها را به تقليد از خود واداشته‌اند.