درگرماگرم اخبار مهمی که درارتباط با ایران روی شبکه های بین المللی خبری است و آغاز تفسیر سخنان نخست وزیر انگلستان در مصاحبه خبری مشترک با رئیس جمهور امریکا، که در آن وعده تحریم های بزرگ بانکی و حتی نفتی و گازی ایران را عنوان کرد، خبرگزاری های رسمی جمهوری اسلامی با عناوین بزرگ و به همراه عکس، خبر از دیدار مشترک رئیس جمهور "قمر" و احمدی نژاد با رهبر دادند.

رئیس جمهور قمر (مجمع الجزایرکومور) که از اقمار کشورهای اسلامی است و چهار سالی هم در ایران درس مذهبی خوانده، حرفی دراین سفر و دیدار نداشته جز گرفتن کمک و دراز کردن دست برای گرفتن پول از جمهوری اسلامی. او که به خود لقب آیت الله داده و عمامه سبز بر سر میگذارد به تازگی رئیس جمهور کشور480 هزارنفری کومور یا "قمر" شده است. کشوری که از بدو استقلال- 1975- تا کنون شاهد 25 کودتا بوده است.

او در دیدار با رهبر جمهوری اسلامی حرفی برای گفتن نداشت، اما رهبر جمهوری اسلامی این دیدار جهانی را فرصتی یافته برای طرح دیدگاه های خویش. از جمله تکرار این طرح که کشورهای اسلامی باید یک کرسی ویژه و دائم در شورای امنیت سازمان ملل داشته باشند. یعنی خودی و غیر خودی کردن جهان. یعنی، آنگونه که ایشان طرح می کند کشورهای هندو مذهب و یا بودائی ها و یا کاتولیک های جهان و یا حتی ارامنه و ارتدوکس های جهان هر کدام یک نماینده دائم باید در شورای امنیت داشته باشند! و بدین ترتیب تقسیم کنونی جهان، تقسیم مذهبی و قومی بشود!

اما، در پس این سخن و طرح، البته که بلندپروازی دیگری خفته است و اتفاقا چشم اسفندیار ایران در حال حاضر همین بلندپروازی است. ایشان، همانگونه که تاکنون بارها فرمانده کل سپاه و برخی دیگر از سرلشکرها و سرتیپ های سپاه گفته اند هوای رهبری جهان اسلام و حتی جهان سوم را دارد و به زعامت از جهان اسلام می خواهد یک کرسی در شورای امنیت داشته باشد، والا جمهوری قمر که مدعی کرسی شورای امنیت نیست! وقتی احمدی نژاد می گوید جمهوری اسلامی باید در جمع کشورهای گروه 8 نشسته و این گروه بشود "گروه 9" و سهم جهانی ما داده شود، تفسیری روشن تری از رویاهای رهبر جمهوری اسلامی را بدست می دهد. جمهوری اسلامی با کلاهک اتمی و سوار بر موشک قاره پیما، در کنار گروه 8، بسوی عضویت دائم شورای امنیت سازمان ملل و یا رهبری اتمی این کرسی احتمالی و تخیلی!
این که وضع کنونی سازمان ملل چیست و ترکیب شورای امنیت عادلانه است یا نیست و دهها پرسش و تردید و پیشنهاد دیگر به جای خود قابل طرح و بحث است، اما در بزنگاهی که ایران قرار گرفته، همین بلندپروازی ها و خواب و خیال ها بلای جانمان نخواهد شد؟

اگر در گذشته بدبختی های مردم فیلم می شد حالا تبدیل به سریال های دنباله دار می شود. در یک سال اخیر سریال هایی از صدا و سیما پخش شده که برخی از آنها مثل "ساعت شنی" سر و صدای مسئولین را هم در آورده است. این که چرا بدبختی ها را به این وضوح نشان می دهید . فیلم ها و سریال هایی مثل " ساعت شنی" یا " فرزند افیون" و " سه در چهر " فیلم و سریال هایی بودند که خیلی در میان مردم سر و صدا داشتند. این فیلم ها و سریالها همانند فیلم های قبل از انقلاب خانه های کوچک و کهنه ای را نشان می دهد که چندین خانوار در آنها زندگی می کند و معروف به خانه قمر خانم بود. با همان بدبختی ها و فلاکت ها. حتی این اواخر سریال "مرد هزار چهره " که ساخته مهران مدیری است مافیا بازی و شیر تو شیر بودن نیروی انتظامی و نبودن هیچکس بر سر جایش را نشان داد. آخرین این سریال ها مجموعه طنز " سه در چهار" است که علی صادقی یکی از معروف ترین بازیگران طنز در آن ایفای نقش می کند. این سریال بسیار خنده دار است ولی تمام موضوعات و اتفاقات و بدبختی هایی که در فیلم بر سر دو خانواده می آید و ما از عکس العمل آنها می خندیم، همانها روزانه بر سر ملت می آید و اشک آنها را در می آورد. خندیدن ما به این سریال، خندیدن به زندگی روزمره خودمان است. مثلا در این سریال پیکان مدل 46 سفید یخچالی "رحمان" را می دزدند و او می رود به پلیس شکایت می کند. بعد از چند روز از پاسگاه تماس می گیرند و می گویند ماشین شما پیدا شده است. رحمان به سبک خنده آور خودش پشت تلفن خوشحال می شود. فردا که با پسرش می رود ماشین را تحویل بگیرد، سرباز مسئول او را می برد به شهر ساوه و یک پیکان مدل 46 سفید یخچالی که صندلی هایش را برداشته اند، لاستیک هایش را برداشته اند، موتورش را برداشته اند و فرمان و دنده و داشبورد هم ندارد را تحویل رحمان می دهد و می گوید این هم ماشین شما. رحمان پلاک را چک می کند و تازه می فهمد که این ماشین خودش است و ماشین را یک میلیون و پانصد هزار تومان همانجا می فروشد و بر می گردد خانه و کل خانواده نزدیک به ده بار این پول را می شمرند. در فاصله تمام این اتفاقات حرکات و حرف ها و عکس العمل های رحمان و پسرش و دخترهاش خنده دار است ولی نفس این موضوع روزانه برای ملت پیش می آید و تازه این سریال خیلی خوشبینانه فکر کرده بود و ماشین را پیدا شده نشان داد. در ایران امروز اگر کسی ماشین و لاستیک و داشبورد و ضبط و باند و موبایل یا هرچیز دیگر شما را دزدید، دیگر فکر برگشت آن را از سرتان بیرون می کنید و وقت خودتان را با رفتن به پاسگاه و پیگیری شکایت تلف نمی کنید. چون مطمئن باشید پیدا نخواهند کرد . یا مثلا خانه یکی از دوستان ما را که چند کوچه پایین تر از ما می نشینند را تا حال دوبار لخت کرده اند و همه چیزشان را برده اند و قطعه ای از آن اموال دیگر پیدا نشد.
این اوضاع مملکت در این زمینه است در حالی که سردار احمدی مقدم پز می دهد که نیروی انتظامی همیشه آماده به خدمت است و با بی قانونی تعارف ندارد و وارد می شود و مزاحمان را می گیرد.( در مصاحبه اش در جریان موضوع پارک ملت ) من حمله ماموران احمدی مقدم به تجمع پارک ملت را با چشم های خودم دیدم. همان نقابداران سیاه پوشی که انسان را یاد نیروهای پرنس چارلز در کارتون رابین هود می اندازد و برای مبارزه با اراذل و اوباش هم به میدان آورده شدند. همانها از متجمعین پارک ملت با باتوم و مشت و لگذ و توسری پذیرایی کردند. تعداد آنها بسیار زیاد بود و تجمع کننده ها هم حدود 300 نفر بودند که مردم هم دور آنها جمع شده بودند و حمایت می کردند. چندین زن و مرد جوان و مسن را با صورتی آغشته از خون دیدم.

به گزارش خبرگزاریها سردار زارعی که به علت  دلایلی که شرحش را به نقل از اشپیگل نوشته بودم با قرار وثیقه 50 میلیونی آزاد شد . اما حتی همین مبلغ وثیقه هم جای سوال است.  واقعا باید از دستگاه قضایی پرسید مبنای مقدار وثیقه ها  چیست؟ چرا باید برای خانم مریم حسین خواه که یک فعال جنبش برابری خواهی درایران است، 100 ملیون قرار وثیقه صادر شود و برای یک فعال جنبش کارگری مثل آقای اسانلو که گناهش جز این نبود که  خواستار حداقل امکانات معیشتی برای کارگران شرکت واحد بود قرار 150 میلیونی صادر شود.  و برای این آقا که به قول خودشان مرتکب فساد و سوء استفاده از مقام و شغل شده 50 ملیون؟ البته از این دست بسیار می توان مثال زد که فعالان جنبش های زنان، دانشجویی و یا کارگری، آزادیشان منوط به پرداخت وثیقه های بسیار سنگین بوده است. به عنوان مثال قرار وثیقه برای آزادی محبوبه عباسقلی زاده و شادی صدر که هر دو از فعالان زنان هستند به ترتیب 250 میلیون و 200  میلیون بود. همین وثیقه ها معنایش این نیست که بالاترین فساد در جمهوری اسلامی آزادی خواهی است؟

(گزارش مجله اشپیگل از ماجرای شش زنی که سردار زارعی آنها را لخت کرده و صحنه نماز خواندن آنها را تماشا می کرده را میتوانید ازاینجا بخوانید.