|
در سالگرد انتخابات 22 خرداد 1388 و کودتائی که علیه نتیجه
واقعی این انتخابات انجام شد، گروهی از فعالان سیاسی، دانشگاهی
و مدنی استان فارس در منزل عبدالله نوری با وی دیدار کردند. در
این دیدار، عبدالله نوری وزیر کشور اولین کابینه محمد خاتمی و
نماینده آیت الله خمینی در سپاه گفت:
حاکمیت احساس میکند به لحاظ سیاست داخلی مشکل خاصی ندارد و
توانسته کم و بیش با امکانات گوناگونی که در اختیار دارد
بحرانهای داخلی را کنترل کند و عمده مشکل خود را مسائل سیاست
خارجی بویژه مسئله ی هسته ای و بحران موجود در وضعیت اقتصادی
می داند.
نیروهای اصلاح طلب، تحول خواه و منتقد خواهان اجرای همه اصول
قانون اساسی موجود اند.
بسیاری از مردم هم در این میان و در این روز‌ها سخت گرفتار
مشکلات گوناگون خود به ویژه تامین معیشت روزانه، تورم مهار
ناپذیر، بیکاری روز افزون و آینده ای پرابهام برای خانواده ی
خود هستند و به سبب همین گرفتاری‌ها نسبت به مسائل سیاست داخلی
کشور بی‌تفاوت و مأیوس شده‌اند، به خصوص که افقی برای گشایش
امور یا اراده و برنامه‌ی مشخصی در این جهت مشاهده نمی‌کنند.
اصلاح طلبی واكنشی به انحراف از ارزش هایی همچون جمهوریت،
آزادی و استفاده ابزاری از دین برای مقاصد گروهی خاص بوده و به
دنبال پاسخگو كردن حكومت در برابر مردم و تقویت نقش مردم در
حاكمیت و تعیین سرنوشت سیاسی است. بنابراین برخلاف تبلیغات
مغرضانه برخی سقوط نظام خواست جریان اصلاحات نیست.
به همان اندازه که تندروی، هیجان زدگی و کنش احساسی به
اصلاحات ضربه می‌زند، در برخی مواقع محافظه کاری‌های بی‌جا،
تفریط و نادیده گرفتن اصول و عدم آمادگی برای پرداخت هزینه های
احتمالی جهت پافشاری بر اصول اصلاح طلبی هم می‌تواند اصلاحات
را زمین گیر کند و باعث ریزش نیروها شود و فضا را برای هرگونه
تهاجم و تخریب نیروهای تمامیت خواه و تندرو نسبت به جریان
اصلاحات و اصلاح طلبان فراهم کند.
باید توجه داشت که رفتار جریان حاکم با منتقدان غیرقابل پیش
بینی است و حتی می‌توان گفت در این مورد خطوط قرمزش هم مشخص
نیست. البته شاید این گونه رفتارها از تعدد، رقابت و اختلاف
نظر نهادهای امنیتی نیز نشأت بگیرد. به همین دلیل گاهی مشاهده
می شود که برخورد‌هایی تند با نیروهای معتدل می شود و این روش
حاصل نگاه امنیتی به هر نوع فعالیت سیاسی است. در این مورد
باید هشدار داد كه این نوع نگاه سخت گیرانه‌ی امنیتی به
فعالیتهای مسالمت آمیز و قانونی و بی توجهی به مطالبات مردم به
زیان حاکمیت تمام شده و خواهد شد".
هنوز برای ما روشن نیست که چرا بلافاصله پس از برگزاری
انتخابات ریاست جمهوری سال 88 تعداد زیادی از فعالان سیاسی،
دانشگاهی و مطبوعاتی و چهره های شاخص احزاب و گروه های
اصلاح طلب با روش هایی عجیب و با ایجاد فضای ارعاب و برخوردهای
امنیتی دستگیر شدند و با گذشت سه سال همچنان در زندان بسر می
برند. این عزیزان تا روز 22 خرداد در مسیر تعیین شده توسط
قانون اساسی جهت تقویت فضای انتخابات و حضور پر شور مردم در
تلاش بودند و در ستاد های انتخاباتی آقایان کروبی و میرحسین
موسوی به عنوان نامزدهای اصلاح طلب و مورد تایید نظام مشغول
فعالیت بودند که ناگهان از فردای انتخابات ورق بر می گردد و
فضای پرشور و نشاط قبل از انتخابات به جوّی امنیتی و پرالتهاب
تبدیل می شود، تا جایی که آقایان موسوی و کروبی که از چهره های
شاخص و مؤثر جمهوری اسلامی بوده اند در حصر و محرومیت قرار می
گیرند.
آقایان موسوی و کروبی به عنوان رهبران جنبش سبز بارها و تا
آخرین لحظه بر این نکته تأکید کردند که تنها خواهان اجرای
قانون اساسی و رعایت حقوق و آزادی های به رسمیت شناخته شده
برای مردم در قانون اساسی و سایر قوانین کشور هستند.
شرایط امروز با دهه های گذشته بسیار تفاوت كرده است و واقعیت
های جامعه ما و جامعه جهانی را نمی توان نادیده گرفت. امروز با
گسترش ابزارهای اطلاع رسانی و دسترسی به اینترنت و شبكه های
ماهواره ای هیچکس را با هیچ شیوه ای نمی توان از دسترسی به
اطلاعات داخلی و یا خارجی محروم کرد. از این رو با وجود
امکانات و فناوری های گوناگون و هزینه های گزافی که برخی
کشورها جهت کنترل اطلاعات و ایجاد محدودیت برای جریان آزاد
اطلاع رسانی صرف می کنند، موفقیت آن بسیار ناچیز است. در کشور
ما نیز با وجود فیلترینگ و محدودیت های فراوانی که در برابر
جریان اطلاع رسانی آزاد اعمال می شود، راه های عبور از این
محدودیت ها نیز به طور فزاینده در حال افزایش است، به طوریکه
هر کاربر به آسانی به روش های عبور از این موانع جهت دسترسی و
دریافت اخبار و اطلاعات مورد نیاز خود آشنایی دارد. این
واقعیتی است که خودش را بر خانواده ، جامعه و حکومت ما تحمیل
کرده و با تمام هزینه هایی که حکومت صرف می کند موفقیت چندانی
در ایجاد محدودیت نداشته است. امروز هر نهادی برخلاف جریان
خروشان گردش آزاد اخبار و اطلاعات حرکت کند خود را در مسیر بی
اعتباری قرار می دهد و حتی در راستای اهداف و آرمانهای ذهنی و
سازمانی خود هم چیزی به دست نمی آورد. حکومت برای بهره گیری از
نظرات گوناگون، کاستن از اشتباهات و به حداقل رساندن تخلفات
ماموران و مسئولان باید علاقمند به گسترش آزادی ها باشد و از
انتقاد استقبال کند. حکومتی که در صدد مقابله با انتقاد و
خیراندیشی منتقدان برآمد و با سوءظن به انتقادها نگریست به
مرور هر انتقاد سازنده و حتی ساده ای را در جهت تخریب و
براندازی خود تفسیر میکند و از هر صدای آرامی می هراسد و هر
صدای خیرخواهانه ای را متهم به غرض ورزی و یا غفلت و جهالت
میکند. تجربه‌ی بشری ثابت کرده که فضای باز وشفاف سیاسی
مهم‌ترین و اصلی ترین عامل رشد و شکوفایی از یکسو و مانع گسترش
فساد و تخلف از سوی دیگر است.
پیک نت 23 خـــــرداد |
