|
نشریه "ماتینه" مصاحبه مشروحی کرده است با محمود دولت آبادی
رمان نویس بزرگ ایران. انتشار این مصاحبه همزمان شده است با
شعر ضد جنگ شاعر و نویسنده آلمانی "گونترکراس" که بازتاب
گسترده ای در اروپا و بویژه در آلمان داست. مصاحبه با محمود
دولت آبادی را "علی اصغر سیدآبادی" انجام داده و بهانه آن کتاب
تازه‌ی وی «نون نوشتن» بوده است، اما دراین مصاحبه نکات بسیار
مهمی در باره خطر جنگی تازه در ایران مطرح شده است. ما این بخش
از مصاحبه را انتخاب کرده ایم، که کم اهمیت تر از آنچه
گونترگراس گفته نیست.
دولت آبادی ابتدا با اشاره به سخت تر شدن فضای سیاسی و فرهنگی
در جامعه می گوید: به نظرم یک احتمال خیلی وحشتناک در آینده ما
می‌چرخد.
امیدوارم بدبینانه باشد. هیچ دلم نمی‌خواهد رخ دهد. به این
ترتیب انسان با شناختی که نسبت به محیط، جامعه و اطرافیانش
پیدا می‌کند، می‌تواند ارزیابی کند که چه اتفاقی می‌افتد.
براساس شناختم از جامعه، حکومت و از مجموعه. این را پیش‌بینی و
پیشگویی کردم و اعلام هم کردم. وقتی که مجموعه به سمتی حرکت
می‌کند، فکر می‌کنی یک راه باریکی وجود دارد که این نیروهای
مختلف بتوانند از کنار هم بگذرند. اگر راه باریک بسته شود، این
دو با هم برخورد پیدا می‌کنند.
این فهم از شناخت ناشی می شود.
- راه چی
است؟
جسارت صلح.
- جسارت صلح؟
بله، در جامعه ما صلح جسارت
بیشتری می‌خواهد. اول صلح کردن حکومت با کسانی که مخالفش هستند
و دیگر آمادگی برای صلح با دنیا. این کار قدرت و جسارت بیشتری
لازم دارد، تا آن کارهایی که فکر می‌کنیم جسورانه است.
در جامعه ما صلح و اصلاح‌طلبی همیشه با سازش یکی گرفته می‌شود
و سازش هم بار منفی دارد.ملت
حق دارد خودش را از خصومت های درونی دور کند و روی بیاورد به
همگرایی مبتنی بر حقوق همگان . در غیر این صورت مسئولیت متوجه
مدیران سیاسی باقی می ماند ، چون ابتکار عمل در دست آن هاست.من
می‌گویم بهتر است سیاستمداران و دولتمردان ما از تجربه‌هایی که
دیگران داشته‌اند، استفاده کنند. این چیزی است که به عقل من
می‌رسد. معتقدم با جسارت و تدبیر می‌توان به سراغ صلح رفت.مگر
مردم ایران پدید آمده‌اند که همیشه بجنگند؟ باز و باز و باز از
بازار خون خود قد بر آورند؟ مردم باید از خودشان مراقبت کنند و
دولت هم مسئولیت سنگین تری در این امر بر عهده دارد.ما
جنگ‌هایمان را کرده‌ایم. همیشه هم از دست داده‌ایم. در این
جنگ‌ها، غیر از این دفعه آخر. اگر قرار است این ملت را با
داشته‌هایمان با فداکاری ها و جوانمردی ها به دنیا معرفی کنیم
که ما داریم و معرفی شده ایم. این شهدای هشت سال جنگ
شخصیت‌هایی مثل همت و کاظمی و صدها گمنام دیگر. این شخصیت‌ها
برای عزت یک ملت کافی است. مملکت را هم حفظ کرده‌اند. ملت ما
مرهون و مدیون آنها خواهند بود تا ابد. اما اگر قرار باشد این
ارزش ها هم نابود شود و از دست برود، من نگران بدترین اتفاق
محتمل هستم، به همین خاطر است که می‌گویم جسارت صلح.
هر انسانی در جامعه خودش نسبت به منافع ملت و مملکت خودش
مسوولیت دارد. نویسنده هم به‌عنوان یکی از آحاد جامعه وظیفه
دارد – اگر لازم شد- خودش را به نفع مردمش و کشورش بشکند.
مشروح این مصاحبه را در صورت تمایل می توانید از
اینجا
بخوانید.
پیک نت 23 فروردین |
