|
در
زمان شاه هم وقتی زلزله های ویرانگر می آمد، مردم کمک های خود
را در اختیار امدادگران مردمی که معمولا از میان ورزشکاران و
یا هنرمندان بودند قرار میدادند. شیر و خورشید که خواهر شاه
"شمس" ریاست عالیه آن را برعهده داشت، هرگز مورد اعتماد مردم
برای این نوع کمک های مردم نبود. چرا آن واقعیت را امروز می
نویسیم؟ برای آن که اعتماد مردم به جمهوری اسلام حتی بسیار
کمتر از آن دوران شده است. این که با تحریک احساسات مذهبی و
تقبل هزینه حکومتی اقشاری از مردم فرودست بتوان مانور سیاسی
کرد (چنان که در اربعین ها)، هرگز به معنای آن اعتمادی نیست که
مثلا در آغاز جنگ با عراق مردم به کل نظام و در راس آن به آیت
الله خمینی داشتند. این بی اعتمادی در جریان زلزله اخیر در غرب
کشور کاملا آشکار شد. مردم خود با قبول خطر در جاده ها و بی
خوابی و دربدری خود، از محلات مختلف در شهرهای مختلف راه
افتادند به طرف شهرهای زلزله زده تا آنچه را از دستشان بر می
آمد و بر می آید را در اختیار زلزله زدگان قرار بدهند. چنان که
کمک به زلزله زدگان غرب ایران تبدیل به یک جنبش ملی شد. هیچکس
از خود نپرسید کردها سنی اند و یا شیعه. برای مردم مهم آن بود
و هست که آنها "ایرانی" اند و پایه تن ایران. وقتی حکومت بین
سنی و شیعه و زرتشی و مسلمان مرزکشی می کند، چگونه مردم در
چنین مواقعی به حکومت اعتماد کنند؟ کمک به زلزله زدگان باردیگر
نشان داد که مردم ایران به راه خود می روند و حکومت همچنان به
راه خود. نمایش حضور فرمانده کل سپاه و دیگر فرماندهان سپاه در
منطقه و سفر در محاصره تدابیر شدید امنیتی و قریب الوقوع رهبر
جمهوری اسلامی به منطقه، هیچ تاثیری در این درک مردم و جنبش
مردم نمی دهد. این روی دیگری از انتخابات است. در هر انتخاباتی
مردم به آن بخش از حکومت رای نمی دهند که آن را نه تنها در
کنار خود نمی بیننند بلکه علیه و در برابر خود می بینند و هر
دست و پائی که این بخش از حکومت می زند بیشتر در باتلاق بی
اعتمادی ملی فرو می رود. چه نمایش حضور در میان زلزله زدگان
باشد و چه رد صلاحت فلان نماینده زرتشتی و بستن فلان مسجد اهل
سنت و ...
جنبش ملی و مردمی کمک به زلزله زدگان غرب ایران که اکثریت آنها
کرُد و سنی اند یک واقعیت دیگر را نیز آشکار ساخت و آن این که
کرُدهای ایران بسیار بیش از اکثریت روحانیت شیعه ایران، ایرانی
اند و ایران را یگانه وطن خود میدانند، همچنان که مردم ایران
خود را برادران خونی آنها میدانند. (عکس: این جاده چالوس نیست
و به دریا هم وصل نمی شود. جاده سرپل ذهاب است و به ویران های
زلزله ختم می شود. این کاروان اتومبیل های مردمی است که به
یاری کرُدهای زلزله زده شتافته اند. این جنبش خود بزرگترین همه
پرسی نیست؟)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 29 آبان |
