|
صفایی فرهانی نماینده مجلس ششم و عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت
که از جمله بازداشتی ها و زندانیان کودتای 88 بود، با شرق
گفتگوئی کرد و درباره قرار داد با توتال و مخالفت خوانی های
آکنده به انواع اتهامات از سوی امام جمعه هائی مانند علم الهدا
گفت:
از سال
۸۶
به این سو، به رغم بالاترین سال‌های درآمد نفتی منحنی‌های
اقتصادی ایران نشان دهنده پس رفت شرایط اقتصادی کشور است و به
سال
۹۰-۹۱
که می‌رسد رشد اقتصادی منفی می‌شود و اقتصاد کشور وارد
بحرانی‌ترین شرایط خود شد. از سال
۹۲
تلاش شد تا به وضعیت ماقبل
۸۶
و شرایط بهتری برسد که با توجه به قیمتهای پایین نفت به رغم
تلاش‌های قابل تقدیری که در بخش تولید و صادرات نفت پس از
برجام صورت گرفت ولی بازگشت به اقتصادی که بتواند کشور را به
شرایط سال
۸۴
برگرداند بدون سرمایه گذاری خارجی و منابعی که به اقتصاد ایران
تزریق شود، امکان پذیر نبوده و نیست. چنین نگاهی صحیح نیست که
بدون سرمایه گذاری خارجی، کشور قادر به بازگشت به سال
۸۴
باشد. در نتیجه پس از برجام همه امیدها به این است که فضا،
فضای سرمایه گذاری شود، یعنی فضا به گونه‌ای شود که کارآفرینان
داخلی، ایرانیان مقیم خارج از کشور و سرمایه گذاران خارجی بدون
نگرانی از ریسک‌های مختلف در ایران سرمایه گذاری نمایند. بدون
داشتن فضای باثبات سیاسی و اقتصادی و استمرار آن، تعامل در
منطقه و جهان و اطمینان که سرمایه صدمه‌ای نمی‌بیند، این اتفاق
نخواهد افتاد. که بعد از برجام بزرگترین اتفاقی که می‌توانست
رخ دهد ورود سرمایه گذار خارجی از نوع اروپایی به ایران است.
در مورد قرارداد توتال مهم نیست که این قرارداد در نفت یا در
هر مقوله دیگری بود،
مهم این است که نقطه شروع مثبتی است که آثار آن می‌تواند فضای
سرد و نگران کننده‌ای که در بیرون از ایران نسبت به سرمایه
گذاری در داخل کشور وجود دارد را در بین سرمایه گذاران از بین
ببرد و تبدیل به نگاه مثبت نماید.
توتال یکی از مهم‌ترین شرکت‌های اروپایی مطرح در جهان است و
آمدن این شرکت به ایران دارای مفهوم خاصی است. یک زمانی یک
شرکت اندونزیایی و یا مالزیایی وارد ایران می‌شوند و
سرمایه‌گذاری می‌کند و زمانی یک شرکت درجه یک غربی یا سازمان
قوی، وارد ایران می‌شود و سرمایه گذاری می‌کند بین این دو
تفاوت بسیار و در سطح بین المللی مفهوم دیگری دارد در واقع یک
شرکت درجه دو یا سه در ایران قبول ریسک نکرده است بلکه یک شرکت
مطرح بین‌‍‌‌المللی با بررسی همه شرایط، قبول کرده در ایران
سرمایه گذاری نماید. آمدن شرکتی در این ابعاد به ایران برای
سرمایه گذاری نفتی، آنهم با توجه به نوع نگاهی که امریکا و
اسرائیل به سرمایه گذاری در ایران دارند که در این خصوص امریکا
بحث طولانی داشته که به قانون داماتو و نوع سرمایه‌گذاری در
صنایع نفت ایران برمی‌گردد اتفاق مهمی رخ داده است. آمدن توتال
با این حجم از سرمایه گذاری نقطه امید دیگری برای شرکت‌های
بزرگ غربی به شمار می‌رود و عملاٌ نشان می‌دهد که بدون نگرانی
از تهدیدات امریکا این نوع شرکت‌ها می‌توانند وارد ایران بشوند
و در صنعت نفت ایران سرمایه گذاری نمایند. ضمن آنکه فراموش
نکنیم که باید در ظرف چهار الی پنج سال آینده در صنعت نفت
ایران بالغ بر دویست میلیارد دلار سرمایه گذاری شود. در نتیجه
صنعتی که نیازمند چنین سرمایه گذاری است، که بتواند تولید خود
را به پنج میلیون بشکه در روز برساند و اجازه ندهد که سقف
تولید روزانه دچار عقب افتادگی بشود نیاز به چنین سرمایه
گذاری‌هایی دارد.
علت مخالفت با قرار داد توتال ربطی به خود این قرارداد و موضوع
قیمت آن و صحبت‌های مقام رهبری ندارد. این نگرانی کسانی است که
بهرحال در مجموع از آمدن پتانسیل‌های جدید به بازار ایران
نگران هستند چرا که در واقع سفره آنها کوچکتر می‌شود. تحریم
ها فرصتی شده بود برای یک سری از افراد و شرکت‌هایی که وابسته
به نهادهای متکی به قدرت بودند و همین باعث شد که فضا را برای
دیگران غیر رقابتی و تنگ نمایند. آمدن شرکت‌هایی چون توتال،
اولاٌ فضا را برای آنها تنگ‌تر خواهد کرد، ضمن آنکه قیمتهای
آنها را نیز مشخص‌تر می‌کند. همان طور که وزیر نفت اعلام کرد،
در طول این سال‌هایی که عامل تحریم در ایران چتر خود را باز
کرده بود، موجب شد که قراردادهای نفتی به بیش از دو برابر
قیمتهای قبلی به داخلی‌ها واگذار گردد
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 4 شهریور |
