از یک پیام دریافتی

صنایع کشور را از ترس

قدرت کارگران نابود کردند!

در رابطه با کارخانجات نساجی قائم شهر و کارخانه روغن کشی بابل می خواستم به اطلاع برسانم که در سال های ۶۳ و۶۴ سیاست های مدیران وقت آن زمان برای خودکفایی گندم این بود که زمین های اطراف گرکان را بجای گشت پنبه به زیر گشت گندم ببرند. آنها پاسخ مخالفان را هم اینگونه دادند که  قیمت یک تن گندم خیلی کمتر از پنبه است و پنبه  استراژیک است و قیمت آن بالا است.

به این ترتیب اکثر زمین های اطراف گرکان به زیر گشت گندم رفت و ضربه به نساجی وروغن کشی  وارد آمد. کارخانجات قائم شهر که زمانی پارچه های آن به اروپا صادر میشد از بین رفت و کارخانجات روغن کشی بابل هم از بین رفت . بابل کارخانه صابونسازی هم داشت که آن هم قربانی این طرح شد.

البته به نظر من سیاست های بانک جهانی و صندق بین المللی چنین تصمیماتی را برای ایران گرفتند و اجرای آنها صنایع کشور را نابود کرد و بخشی از بیکاری کنونی در کشور حاصل اجرای همین توصیه هاست. آنها که این طرح ها و توصیه ها را اجرا کردند بر این تصور بودند که صنایع و وابستگی به تولید داخلی یعنی تسلیم کارگران شدن. یعنی قبول سندیکا و تسلیم شدن در برابر اعتصابات کارگری. بنابراین صورت مسئله را پاک کردند تا ناچار به حل مسئله نباشند اما غافل از آن که تخم چه فاجعه ای پاشیدند و حالا باید محصول آن را که بیکاری و اعتیاد و تن فروشی زنان و سرقت و انواع بزه های دیگر است را بچینند.

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 21 شهریور