|
بسیار بعید است که
از میان نسل بعد از انقلاب کسانی یافت شوند که حرف ها و
تبلیغات جمهوری اسلامی در باره سالهای پیش از انقلاب را باور
کنند و حق هم دارند، به دو دلیل:
1- جمهوری اسلامی
تحریف واقعیات می کند تا بتواند تبلیغات یکسویه به سود خود
بکند و چهره هائی دراین باره قلم بدست می گیرند و یا در سیما
حاضر می شوند که مورد نفرت مردم هستند.
2- عملکرد حکومت
چنان مشابه دوران شاه است که اگر حقیقت را بگویند مردم خواهند
گفت : این که جمهوری اسلامی است!
در این میان کسانی
مبارزان دوران شاه معرفی می شوند که در آن دوران نه سر پیاز
بوده اند و نه ته پیاز و آنها که خود پیاز بوده اند یا اعدام
شده اند و یا از ایران گریخته اند و یا از بیم قتل زنجیره ای و
انواع حوادثی دیگر آهسته می روند و می آیند که گربه شاخشان
نزند. به همین دلیل است که ما تصور می کنیم وقتی از این نسل
کسانی این صفحات اول را ببینید تازه به این فکر فرو می روند که
در سالهای پیش از انقلاب هم یک خبرهائی بوده است. و یا آن گروه
از نسل بعد از انقلاب که فکر می کنند احزاب سیاسی انقلاب کردند
و نه مردم، تازه چشم و گوششان باز می شود که خیر! میلیون ها
ایرانی دست به انقلاب زدند به امید برپائی رژیم بهتر از رژیم
شاه.
این صفحه اول
روزنامه اطلاعات در واپسین روزهای دولت بختیار و رژیم شاه است.
شاپور بختیار در این دوران به هر دری می زند تا بلکه رضایت
آقای خمینی که حالا در پاریس مستقر است و سیب از درخت حکومت به
عبایش افتاده را راضی به گفتگو و مصالحه کند و بعنوان یک چهره
ملی تائید او را برای نخست وزیری بگیرد. او چنان پیش می رفت که
اگر چنان ملاقات و دیدار و مصالحه ای ممکن می شد، ای بسا
بختیار جمهوری را قبول کرده و اعلام انحلال سلطنت می کرد. در
همین صفحه اول می خوانید که ارتش نیز از پیشنهاد بختیار حمایت
کرده است. اما آقای خمینی جمهوری اسلامی مورد نظر خودش را می
خواست و میدانست که کار از کار رژیم شاه گذشته و بختیار هم با
چند حرکت دیگر در شطرنج انقلاب مات شده و سقوط خواهد کرد. به
مجموعه این دلائل بود که خمینی درخواست ملاقات بختیار را رد
کرد و زیرکانه گفت که اول استعفا بده و سپس درخواست ملاقات کن.
بختیار اگر استعفا میداد، آقای خمینی فورا نخست وزیر خود را
اعلام می کرد و بختیار می شد سنگ روی یخ و باحتمال بسیار زیاد
آقای خمینی او را نمی دید. تظاهرات آتشین همچنان درایران جریان
دارد و میرود تا به یک رویاروئی مسلحانه با ارتش بیانجامد
بویژه که سربازهای ارتش در خیابانها پا سست کرده و آماده
پیوستن به مردم با سلاح هایشان بودند. چنان که در باره واحد
"همافرها" سرانجام اتفاق افتاد.
سران موتلفه اسلامی
که میراث فدائیان اسلام را هم مصادره کرده بودند در آن روزها
مصاحبه های مطبوعاتی کرده و مطبوعاتی که از قید سانسور رها
شده بودند این مصاحبه ها را منتشر می کردند. همچنان که در
بالای صفحه اول اطلاعات می بینید. منصور را موتلفه ترور کرد و
سپهبد رزم آراء نخست وزیر و هژیر وزیر دربار را فدائیان اسلام
اما در آن بازار داغ انقلابی که ترور یک افتخار محسوب می شد
موتلفه ای ها هر سه ترور را بعنوان افتخارات خود معرفی می
کردند. حداقل در یکی از ترورها، یعنی ترور رزم آراء به نوشته
اسدالله علم وزیر دربار شاه، فدائیان اسلام عامل شدند و شاه
آمر.
سران موتلفه
میدانستند که بازار ترور بزودی گرم خواهد شد و چه بهتر که
جوانها آنها را قهرمانان ترور بشناسند. در همین صفحه اول می
خوانید و می بینید که یکی از روحانیون حکومتی بنام "دانشی"
ترور شده است، این نوع ترورها خیلی زود شامل حال امثال ذبیحی
مداح هم شد و بقایای ساواک و شبکه های بشدت مخفی اسرائیل در
ایران نیز دست به کار شدند و گروه های ترور درست کردند که گروه
فرقان از نمونه آنها بود که قبل از یکه تاز شدن آیت الله مطهری
او را ترور کرد. آیت الهی که از پیش از انقلاب سران بازار سنتی
که موتلفه اسلامی سازمان سیاسی آنها بود، با وی همانند بسیاری
از روحانیون حوزه قم بشدت مخالف بودند و اگر اندکی هم او را
تحمل می کردند برای دفع خطر علی شریعتی بود که حسینیه ارشاد را
تبدیل به بزرگترین پایگاه مذهبی مخالف رژیم شاه تبدیل کرده
بود. روزنامه نگاران شناخته شده و غیر وابسته به رژیم شاه برای
مصاحبه به پاریس اعزام شدند. از جمله نوشابه امیری خبرنگار
ویژه روزنامه کیهان و منصور تاراجی سردبیر وقت روزنامه اطلاعات
که هر دو به پاریس رفتند و توانستند خمینی را دیده و چند
سئوالی را با او مطرح کنند. از این دو، نوشابه امیری با سماجت
و جسارت تمام توصیه های اطرافیان آن دوران خمینی را پشت گوش
انداخت و در همان دیدارکوتاه درباره حجاب و دیکتاتوری مذهبی (
نقل به مضمون) از خمینی سئوال کرد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 27 آذر |
