|
بخشی از سخنرانی
و پرسش و پاسخ عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی دردولت
روحانی در جمع دانشجویان دانشگاه شیراز:
3 چالش پیش روی
ایران است: نخستین چالش این است که یک ایده روشن در مورد ایران
نداریم و دومین چالش رفتن ساختار سیاست و اقتصاد به سمت
سوداگرایی است و سومین چالش ضعف نهادهای مدنی مستقل از قدرت
است که قدرت اظهارنظر ندارد.
مجموع مشکلات
حل‌نشده کشور در طول این 40 سال حاکی از آن است که ما در حل
مسئله مشکل داریم و این مربوط به یک دولت خاص نیست.
نخستین مسئله
این است که ما حاکمیت قانون در کشور نداریم. یعنی از نهضت
مشروطه تابه‌حال که حدود 150 سال گذشته است، همچنان حاکمیت
قانون در مراحل ابتدایی خود است. لذا باید دید چرا قانون در
کشور پیاده نمی‌شود؟
یکی از دلایلی
که امکان سیاست ورزی به دولت رسمی نمی‌دهد، وجود دولت پنهانی
است که همه‌چیز را کنترل می‌کند؛ به‌عنوان نمونه دلیل اینکه
دولت نتوانست برجام، اف ای تی اف و... را به سرانجام برساند،
همین موضوع است.
عملاً تفکیک قوا
در ایران نداریم و آنچه مشاهده می‌شود ظاهری است؛ حتی در حال
حاضر نیز رکن جدیدی ایجادشده به نام رکن نظارت بر اجرای
سیاست‌ها که می‌تواند 3 قوه را متوقف کند.
رسانه ملی در پی
ناتوان نشان دادن دولت فعلی است .در چنین شرایطی آن نهادی که
باید پاسخگو باشد، هیچ مسؤولیتی نمی‌پذیرد و در مقابل نهادی که
هیچ مأموریتی ندارد وارد کارزار می‌شود. لذا مردم نیز سرگردان
می‌شوند که پاسخ خود را از چه کسی باید دریافت کنند.
در ایران چیزی
به نام «نهاد عمومی غیردولتی» نداریم اما
65 درصد اقتصاد را در اختیار
دارد، . این نهاد نه دولت است نه بخش خصوصی و نه تعاونی و
به‌غلط آدرس می‌دهند که منابع نیز باید به حساب این نهاد ریخته
شود؛ نهادی که به هیچ‌کس پاسخگو نیست.
به چنین
سیستمی، سوداگرایی می‌گویند یعنی به ظاهر تفکیک قوا در آن
وجود دارد اما در باطن یک قدرت بیش نیست و در این سیستم به‌جای
تولید ثروت، جمع‌آوری ثروت انجام می‌شود.
نمونه
این سیستم سوداگر برای اینکه ناکارآمدی خود را توجیه کند به
بهانه حمایت از تولید داخلی، بر واردات خودرو یک تعرفه 50
درصدی می‌بندد؛ یعنی ظاهری مقدس است اما در باطن آن انواع
باندهای قدرت نهفته است که هر بار از مخابرات، پتروشیمی، صنعت
و ... سر باز می‌زند.
این
سیستم سوداگر در حوزه اجتماعی نیز برای توجیه خود ورود کرده و
اجازه ایجاد ارتباط نمی‌دهد یعنی ارتباط‌ها در این سیستم
همواره با سوءظن همراه است.
برای تغییر
نیازمند آگاهی هستیم و عملاً بستن جریان آزاد اطلاعات ممکن
نیست و نیاز به سرمایه‌های فکری و اجتماعی است و باید جامعه
مدنی ضعیف ایران را قدرت ببخشیم البته قدرت بخشیدن به معنای
درگیری با قدرت نیست.
همان ساختار
اشتباه و سوداگر حاکم بر کشور، اهداف اصل 44 قانون اساسی را
تبدیل به ضد خود کرد.
در ادامه یکی از
دانشجویان از آخوندی در مورد حصر میرحسین و نظر شخصی وی پرسید
که در همین هنگام دانشجویی فریاد «یا حسین میرحسین سر داد» که
آخوندی نیز با زیرکی گفت: پاسخ را شنیدید!
یکی از
دانشجویان نیز از آخوندی پرسید که آیا منظور شما از نهادهای
عمومی که 65 درصد اقتصاد کشور را در اختیار دارند سپاه
پاسداران است؟ که وی پاسخ داد: سپاه یک نهاد نظامی است نه
عمومی؛ طبیعتاً منظور من سپاه نبوده است. با نگاهی به بورس
می‌توان تشخیص داد که ثروت کشور کجاست.
درعین‌حال رقابت
در اقتصاد یک اصل است که متأسفانه در ایران امکان رقابت وجود
ندارد. برای نمونه یک شرکت خصوصی چگونه می‌تواند با سپاه رقابت
کند؟ این رقابت فیل و فنجان است!
باید اعتراف کنم
که صداوسیمای ما یک رسانه ملی نیست.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 12 اردیبهشت |
