بحث روز در حاكميت ايران

دو شيوه مذاكره با دولت بوش 

سفارت آمريكا در قبرس پس از مصاحبه رفسنجانی ويزای دو ديپلمات را صادر كرد

دو ديپلمات ايران با ماموريتی ويژه عازم امريكا شدند 

نخستين مصاحبه سحابی پس از آزادی

پيام ويژه خليل زاد برای ايران 

اخرين مصاحبه رفسنجانی متاثر از مذاكرات طولانی وخصوصی خاتمی  و كرازی بود

فرماندهان سپاه تدابير جلوگيری از حمله آمريكا به ايران راخنثی ميكنند

نمايندگان پنج دوره مجلس

زندانيان سياسی مطبوعاتی را ازاد كنيد

دادستان دوران رهبری آيت الله خمينی

رهبران حجتيه

گزيده مطبوعات

گام به گام بسوی اعلام وضعيت فوق العاده

قوه قضاييه حكم اخراج شكنجه گران قتلهای زنجيره‌ای را تاييد نكرده است

گريزی از 

پاسخگويی نيست

انجمن تازه تاسيس دفاع از آزادی مطبوعات، در يك ابتكار نوين، نامه‌ای خطاب به رهبر جمهوری اسلامی نوشته و از وی خواسته‌است تا برای رفع توقيف از روزنامه‌ها و آزادی روزنامه‌نگاران در بند اقدام كند

اين نامه ابتكاری است نوين، چرا كه تاكنون، در طول رياست جمهوری محمد‌خاتمی رسم بر آن بوده كه پيرامون هر مشكلی كه بر سر راه اصلاحات و آزادي‌ها بوجود آوردند، نامه‌ای جمعی و يا فردی، محرمانه و يا سرگشاده خطاب به رئيس جمهور نوشته‌شود اين نامه‌ها قطعا با حسن نيت نوشته شده و باحتمال قريب به يقين تهيه كنندگان آنها مي‌خواسته‌اند مقام برگزيده مستقيم مردم، يعنی رياست جمهوری را مخاطب قرار داده و از يك مقام انتخابی و نه انتصابی رفع و دفع مشكلات را بخواهند اما در اين شيوه عمل، كس و يا كسانی در سايه قرار گرفتند كه عليرغم نداشتن آراء مستقيم مردم، مستقيما مسئول رويدادها بوده‌اند مخاطب قرار دادن رئيس جمهور، عملا توجه و دقت مردم بر نقاط مركزی قدرت در جمهوری اسلامی را می‌توانست و تاحدودی نيز توانست در حاشيه امن قرار دهد و اين اشتباه بزرگی بود كه بايد جبران شود اگر يورش به مطبوعات، با سخنرانی رهبر عليه مطبوعات شروع شد، چه كسی جز وی مسئول مستقيم اين دستور است؟ اگر قوه قضائيه، حتی از سوي گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل متحد در نقض حقوق انسانی در ايران مسئوليت مستقيم دارد، چه مقامی پاسخگوتر از رهبر كه اين قوه مستقيما زير نظر وی عمل مي‌كند و حتی به گفته رئيس قوه قضائيه تنها به رهبر گزارش كار خود را مي‌دهد؟ اگر نيروهای انتظامی به كوی دانشگاه حمله مي‌كند و فاجعه مي‌آفريند، مگر نبايد فرمانده كل قوا در اين باره پاسخگو باشد؟ اگر فلان فرمانده سپاه پاسداران به هر دليل گروهی، سياسی، حزبی و يا هر انگيزه ديگری خلاف سياست خارجی دولت سخن می‌گويد و رسما نيز در اشاره به نامه نمايندگان مجلس مي‌گويد " من به مجلس پاسخگو نيستم" چه كسی جز فرمانده كل قوا بايد نسبت به عملكرد وی به مردم پاسخ بگويد؟ وقتی مجلس ممنوعيت شكنجه را تصويب مي‌كند و حتی پيش از آن و متكی به قانون اساسی هر نوع شكنجه در جمهوری اسلامی ممنوع است، چه كسی بايد در باره زندان‌ها و شكنجه‌گاه‌های موجود در پادگان‌های نظامی و يا خانه‌های تيمی وابسته به تشكل‌های غير رسمی امنيتی به مردم پاسخ بدهد؟

آن دست‌های پرقدرت و خشنی كه تاكنون اين و يا آن شخصيت سياسی و مذهبی و يا حتي نماينده مجلس را وقتی سخنی خطاب به رهبر گفته‌ و مسئوليت او را ياد آور شده به زندان تهديد كرده و يا حتی به زندان افكنده، سرانجام بايد از پشت پرده بيرون بيآيد و انگيزه‌های بيم و هراس از نزديك شدن به نقطه محوری قدرت در جمهوری اسلامی برای مردم روشن شود تلاش برای درهم شكستن اين مرز و پاسخگو ساختن كانون قدرت در جمهوری اسلامی هزينه‌های سنگينی نيز ممكن است در پی داشته باشد، اما كدام مبارزه‌ای بدون هزينه بوده‌است كه در جمهوری اسلامی اينگونه باشد اقدام انجمن دفاع از آزادی مطبوعات حتی اگر شجاعتی ديرهنگام نيز باشد، همه سويه بايد از آن دفاع شود

مصطفي تاج‌زاده، معاون سياسی سابق وزارت كشور در آخرين پرسش و پاسخ مستقيم خود روی سايت مشاركت، بدرستی دراين مورد يادآور شد كه وقتی مقام رهبری در هر امر جزئی حكومتی دخالت می‌كند، طبعا از پاسخگوئی نسبت به آن نيز گزيری نيست! ( نقل به مضمون- مراجعه كنيد به پرسش و پاسخ تاج زاده در همين سايت)

بايگاني سخن روز