آقای كاظم انبار لويی عضو شوراي سردبيري روزنامه رسالت است. ايشان كه از نوجواناني عضو انجمن حجتيه بوده، نه نامه خطاب به ياسرعرفات را امضاء كرده و نه در جمع كساني حضور داشته كه به سفارت فلسطين در تهران رفتند. چپ‌انديشی را در مخالفت با اصلاحات خلاصه مي‌بيند. به قلم ايشان هركس از اصلاحات دفاع كند “امريكائی“است!

انبار لوئی در مصاحبه با خبرگزاری ايسنا نظراتي را مطرح كرد كه بی‌نياز از توصيف است. او گفت:« ‌اكنون فصل خشونت و كشتار است وشارون اين وظيفه را بر عهده دارد.‌ امكان دارد فصل ديگري آغاز شود و آمريكا در شيپورصلح بدمد و جناح ديگری بر سركار بيايد»

از كلام انبار‌لوئي، كه شايد اميدوار باشد او هم در كنار مديرمسئول روزنامه رسالت در مجمع تشخيص مصلحت بنشيند چنين استنباط ميشود آنچه در فلسطين ميگذرد مسئله چندان مهمي نيست؛ زيرا گويا جنگ و صلح دو روی يك سكه هستند!

عضو شورای سردبيری رسالت، روزنامه‌ای كه بيشترين تبليغات را در سالهاي اخير هماهنگ با برنامه هاي اسراييل برعليه عرفات داشته در همين مصاحبه سپس ادعا كرد كه اسرائيل به دنبال حذف عرفات نيست و « ‌حمله به رام الله و استقرار نيروهاي اسرائيلي در چند قدمي عرفات به منظور حذف وی نيست چرا كه كشتن عرفات برای اسرائيل كار سختي نيست.»

بنابراين برداشت و تحليل آقاي انبار لوئي جرم عرفات ان است كه هنوز زنده است! در حاليكه كشتن او براي اسراييل "كار سختي" نيست.

معلوم نيست ايشان با خبرگزاری ايسنا مصاحبه كرده و يا برای اريل شارون پيام فرستاده است؟

مرتضی نبوی مدير مسئول روزنامه رسالت در مصاحبه ای كه امروز بر روی سايت خبرگزاری دانشجويان ايران “ايسنا“ قرار گرفت سخنان نغزی در مورد حاكميت دوگانه بر زبان راند. ايشان اعلام كرد

«‌متاسفانه بدليل برخی ناهماهنگی هايی كه در عملكرد بين قوا بروز كرد در دشمنان بخصوص امريكا طمعی ايجاد شد و آنها سعی كردند دوگانگی در حاكميت را پيش بكشند. اين مسئله از طرف ديگر به علامتهايی باز ميگردد كه برخي مطبوعات و جريانهای داخلی مي‌دادند و با تحليلهای خود باعث شدند تا رئيس جمهور امريكا و دستيارانش با گستاخی بر اين تحليل تكيه كنند و با ترسيم حكومت دوگانه، در امور داخلی ما دخالت داشته باشند و گفته اند كه ميخواهند از يك دسته در مقابل دسته ديگر حمايت كنند و در اين زمينه ما را به حمله تهديد كرده‌اند»

از سخنان مدير مسئول روزنامه رسالت چنين برمي‌آيد كه درواقع چيزی بنام حاكميت دوگانه در ايران وجود ندارد، بلكه اين ادعايی است  ساخته و پرداخته مطبوعات (حتما غير از رسالت)  و نتيجه اين شده كه حالا امريكا به همين دليل ما را به حمله تهديد كرده است.

برای اينكه بدانيم حاكميت دوگانه  يعنی چه و اصلا وجود دارد يا ساخته و پرداخته مطبوعات است، بهتر است راه دوری نرويم و يك نگاهی به خود جناب مرتضی نبوی و جايگاه ايشان در جمهوری اسلامی بياندازيم.

آقای مرتضی نبوی مدير مسئول روزنامه رسالت است، اما همه ميدانند كه ايشان تنها  مدير مسئول يك روزنامه در ايران نيست. مثلا اقاي محمد سلامتی هم مدير مسئول يك نشريه است ولی ايشان اكنون به زندان محكوم شده است، آقای ميردامادی هم مدير مسئول يك روزنامه است كه دارد محاكمه ميشود، سعيد حجاريان هم مدير مسئول يك روزنامه بود كه محاكمه اش بدليل ترورش به تعويق افتاد، موسوی خوئيني‌ها هم مدير مسئول يك روزنامه بود كه گذارش به دادگاه ويژه روحانيت افتاد و روزنامه‌اش توقيف شد! از محمدرضا خاتمی، علی اكبر محتشمی، عبدالله نوری، و دهها نفر ديگر كه همه آنان مانند آقای مرتضی نبوی مدير مسئول روزنامه و نشريه بودند و سروكارشان با دادگاه ويژه روحانيت يا دادگاه مطبوعات افتاد، يا محاكمه شدند يا به زندان رفتند هم مي‌توان نام برد. 

بهتر نيست آقای مرتضي نبوی از خودش سئوال كند چه تفاوتی بين وی و كسانی كه از آنان نام برديم و اقاي نبوی شاگرد درس دينی و سياسی برخی از آنان نيز محسوب نميشود وجود دارد كه آنها كارشان به دادگاه و زندان كشيده شود و اقای مرتضي  نبوی در حصار امنيتی زندگی كند. كدام حاكميت، كدام قدرت آنان را محاكمه ميكند و به زندان مي‌اندازد و كدام قدرت اقای مرتضی نبوی را حمايت ميكند؟ يعنی امريكا چشمش كور است و واقعيت به اين بزرگی دوگانگی حاكميت  را كه هر روستايی ايرانی نيز از آن اطلاع دارد نمي‌بيند اما چند خطی كه در فلان روزنامه راجع به حاكميت دوگانه نوشته شده است  مي‌بيند؟

مسئله فقط اين نيست. آقای مرتضی نبوی در پايان دوران دوره پنجم مجلس بدليل عملكرد غير ملی اين دوره همراه با رهبران و چهره‌های شناخته شده موتلفه اسلامی از سوی مردم طرد شدند. حق اين بود كه ايشان پس از اين بي‌اعتمادی عمومی و شكستی كه در انتخابات خورده بود، حداقل براي مدتی از كار سياست كناره ميگرفت، اما ايشان بلافاصله پس از شكست در انتخابات،  از جمله كسانی بود كه معتقد بود  بايد جلوی تشكيل مجلس ششم را به هر قيمت  گرفت. همگان از حوادثی كه در فاصله بيست و نهم بهمن هفتاد و هشت تا هفت خرداد هفتاد و نه كه با ترور حجاريان شروع شد و با سناريوی كنفرانس برلين به اوج خود رسيد و نقش اقای مرتضی نبوی و روزنامه ای كه ايشان مسئوليت مديريت آنرا بر عهده دارند اشنا هستند و نياز به تكرار ان نيست. اقای مرتضی نبوی به اتكا كدام قدرت و كدام حاكميت ميخواست جلوي اجرای اراده مردم و تشكيل مجلس ششم را به اين جرم كه مردم ايشان را  به نمايندگی انتخاب نكرده اند، بگيرد؟

آمريكا نقش ايشان و يارانشان در جمعيت موتلفه اسلامی را در آن حوادث فراموش كرده و ناتوانی انان در تحميل قدرت خود به قدرت مردم را از ياد برده است؟

بدليل مقابله اقای نبوي با مردم و در عين حال  شكست امثال اقاي مرتضی نبوی در تحميل اراده خود به اراده مردم نيست كه امريكا فهميده است در ايران دوگانگی قدرت وجود دارد؟

ايشان ترجيح ميدهد اين موضوع را بياد نيآورد و در اين مورد نيز يك پرونده ديگر بسازد و چند مدير مسئول روزنامه های ديگر را به جرم بيان دوگانگی از روز آشكارتر در حاكميت جمهوري اسلامی روانه دادگاه كند!

يعنی ايشان و گروهبندي موتلفه همچنان بر تلاش خود برای دوگانه ماندن و دوگانه كردن حاكميت و ايجاد يك حاكميت موازی در برابر حاكميت اراده و انتخاب مردم پافشاری مي‌كند.

آخرين نمونه دوگانگي حاكميت كه اتفاقا آقای نبوی خود يك سر نزاع و وارد در يكی از دو گانگي‌است، انتصاب ايشان به عضويت در مجمع تشخيص مصلحت نظام توسط رهبر جمهوری اسلامی است. بهتر بود اقای مرتضی نبوی وقتی حضور ايشان در مجمع تشخيص مصلحت اعلام شد، واقعا نگران مي‌شد و از خود مي‌پرسيد: وقتی مردم كسانی را طرد مي‌كنند و به آن‌ها رای نمي‌دهند اما همين افراد با حكم رهبر در مقام عضويت مجمع تشخيص مصلحت نظام قرار مي‌گيرند، ممكن است امريكا اين نتيجه را بگيرد كه در ايران حاكميت دوگانه وجود دارد و بر مبناي اين دوگانگی و دهن كجی به مردم، همين امريكا ممكن است خود را طرفدار رای و اراده مردم نشان داده و به بهانه دفاع از حق رای مردم در ايران مداخله كند!

 ايا حق اين نبود، برای اينكه اين  فكر "‌گستاخانه"  حاكميت دوگانه در ذهن امريكائي‌ها راه پيدا نكند از پذيرش عضويت در مجمع تشخيص مصلحت نظام خودداری ميكرد؟

حتی اگر هيچيك از اين پرسش‌ها به ذهن آقای مرتضی نبوی رسوخ هم نكرده و نكند، ايشان مي‌تواند از خود بپرسد بر چه اساس و مبنائی ايشان و آقای باهنر بعنوان مديرمسئول دو روزنامه بايد عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام باشند؟ اگر يك سر اين مديريت به مافيای حكومتی بند نبود، چنين آسان ايشان و همفكرانشان در چنين پست و مقام‌هائی جای مي‌گرفتند؟ دو گانگی از اين  آشكارتر؟