دهمین جشنواره بین المللی تئاتر عروسکی در تهران آغاز شد. کشورهای تاجیکستان، رومانی، اذربایجان، ارمنستان، هندوستان، بوزنین, صربستان... در این جشنواره با برنامه های نمایشی خود شرکت کرده اند. نمایشها در تئاتر شهر، تالار وحدت، تالار سنگلج، و خانه هنرمندان برگزار می شود. در دومین روز این جشنواره بازدید کنندگان زیادی در اطراف ساختمان مدور شکل تئاتر شهر تجمع کرده بودند. در میان حلقه ازدحام مردم ، در محوطه اطراف تئاترشهر خمیه شب بازی اجرا میشد.

درمیان کودکانی که در اطراف عروسک های خیمه شب بازی حلقه زده بودند، کودکان با رنگ پریده و با چشم های گود پرشمار بودند.

آنها که خود را به جشنواره رسانده اند دل و دماغی ندارند. نه دستی به علامت تشویق می زنند نه آوازی را همراهی می کنند. مات و مبهوت نگاه می کنند. یکی میگوید امروز شاید به خیر بگذرد چون روز مبعث است. فردا را چه دیدی. آخه ضد شادی مردم اند.

درب سالن برای اولین نمایش از کشور صربستان گشوده میشود. با وجود تجمع قابل توجه مردم در اطراف ساختمان، تعداد اندکی با بلیط وارد سالن میشوند .

سالن تئاتر شهر با پرده های رنگ پریده و کثیف و دودزده اش تداعی محرومیت های هنر نمایشی و شاد در جمهوری اسلامی را می کند.

در محوطه باز نیز نمایش عمومی عروسکی برپا بود. عروسک هائی با لباس های محلی با آهنگ هائی خود را تکان می دهند. یعنی تکانشان می دهند! و الا زندگان شوق آنرا ندارند. مردم تماشاگران خاموش اند و درپایان نمایش با سکوت متفرق میشوند. شاید تنها موسیقی " داستان عشق" ساخته هنری منسینی که در انتها برنامه روز اول از بلند گوها پخش شد، آخرین رمق های شور و سرمستی در ایران باشد.