37سال از تشكيل كانون نويسندگان ايران می‌گذرد. كانونی كه در شرايط اختناق شاهنشاهی و در مسير مبارزات مردم ايران برای نيل به دمكراسی، درروزگاران سخت پس ازكودتای 28 مرداد تشكيل گرديد. اين كانون از بدو پيدايش در فراز فرود مبارزات مردم ايران نقش ايفا كرده و در مواقعی بر تعيين مسير جنبش فراگير روشنفكری ايران نقش داشته است. "ده شب شعر" اين كانون كه درسال 57 آتش انقلاب آزاديخواهانه ايران را بر افروخته تر كرد، فراموش شدنی نيست.

كانون نويسندگان هيچگاه دردوره شاه بعنوان يك تشكل رسمی ومجاز مورد قبول واقع نشد و شماری از اعضای فعال آن  طعم تلخ سالها زندان و شكنجه را چشيدند. پس از انقلاب مدت كوتاهی در فضای نسبتا آزاد نفس كشيد، آنقدر كوتاه كه با سلطه مرتجعين و راستگرايان مخالف اهداف آن انقلاب بر حاكميت، بار ديگر هوای تازه را از آن گرفتند.

فراز ونشيب‌های فعاليت كانون نشان ميدهد كه سرنوشت آن با سرنوشت تحولات آزاديخواهانه مردم گره خورده است. اگر جنبش پيش رود، كانون هم جان می‌گيرد و در روزگار حضيض افت می‌كند. كانون هم بنوبه خود زير بال جنبش خسته مردم را می‌گيرد.

اكنون سه سال می‌شود كه كانون  موفق به تشكيل جلسه مجمع عمومی خود نشده است. هيئت دبيران همان اعضای سه سال پيش اند. كانون نياز دارد انتخابات دوباره‌ای برگزار كند. برخی از اعضای هيئت دبيران در اين مدت كناره گرفته و برخی تحت فشار از ايران خارج شده اند.

در مجمع عمومی كانون حدودا 200 تن بايد شركت كنند كه اغلبشان از شهرستانها می‌آيند. بدون اجازه وزارت ارشاد سالنی در اختيار آنان قرار داده نميشود. قبلا اتحاديه ناشران به شرط داشتن مجوز سالنی در اختيار آنان می‌گذاشت.

مدتهاست كه كانون بطور رسمی از وزارت ازشاد تقاضای مجوز برای نشست خود كرده است. اين تقاضا بدون پاسخ مانده ومسئولين ارشاد اين درخواست را به يكديگر پاس می‌دهند واز زيرمسئوليت پاسخ به آزادی شانه خالی می‌كنند.

دركجای اين شب تاريك، می‌توان آويخت قبای خود را؟ جزنشستن بر هودج جنبش عمومی مردم برای رفتن به استقبال فضای آزاد، کدام چاره را برگزیدند پیشینیان، که جز آن کنیم؟ دراین کجاوه همیشه می‌توان نفس تازه كرد!