كمينه سخنسرا و طنز پرداز اجتماعی در در خانواده‌ای تنگدست در سال 1770 ميلادی در نواحی سرخس ايران، كه جامعه‌ای درحال گذار به زمينداری بود به دنيا آمد.

چكامه‌ها و طنزهای منظوم كمينه، كه پيش از اين سينه به سينه حفظ و واگويه می‌شدند، نخستين بار در جمهوری تركمنستان شوروی سابق بصورت كتاب به چاپ رسيد. كمينه آواگر و مدافع تهيدستان و دهقانان زحمتكش بود. اشعار غزل گونه او مانند « بخاطر تو»، « گيسوان تو» و. . . معروف اند. در سال 1940 ميلادی نيز مجموعه‌ای از ترانه‌ها و اشعار او به زبان روسی ترجمه و چاپ شد.

گوهرِ انديشه و هنر شاعر، بلند پايگی شرافت انسانی در ستيز با جنايت فرمانروايان و حاكمان وقت است.

او اين جنايت‌ها و بيدادگری‌ها را درسروده هايی چون « فقر» ، « تهيدست » و « قاضی من» به گونه‌ای دردآگين  می‌سرايد. نبوغِ كمينه نويدگر زايشی نو در صور طنز و شيوه‌های آن در نهادمان ادبيات ملی تركمن بود.

شعر و طنز كمينه به رمانتيسم مترقی نزديك است و با رستاخيز نوگرايی، با برندگی خاصی، كه با واپسگرايی بيگانه بود، برای عدالت و برابری سخن راند.

يكی از جنبه‌های مهم روش نگارنده گی كمينه ، طنز منظوم او است. وی نگارگر وكالبد گشای جهانی است، كه در آن آزمندی و ستم زمينداران، تهيدستی و شوربختی مردم فقير حاكم است. درسروده‌ها و نوشته‌های شاعر، رويدادها آشكارا بيانگر لطايف ملی هستند و به سنن فولكلور تركمن باز می‌گردند.