در جريان فستيوال موسيقی فجر، امسال آثار محلی جايگاهی ويژه يافت و به همين دليل شناخت جديدی در باره موسيقی عشاير بدست آمده است. دراين ميان، موسيقی کُردی همطراز موسيقی آذربايجانی مطرح شده است. آنچه را می خوانيد بخشی از تحقيق علی سهامی مدرس دانشگاه آزاد ومراكز تربيت معلم كرمانشاه، پيرامون موسيقی "هوره" است.
او می نويسد:

هوره از قديمی ترين وباستانی ترين آوازهای ايرانی است كه از ريتم آزاد پيروی می كند وبه صورت تحرير شكسته از حنجره ی هوره خوان بيرون می آيد وبا سوزی درونی با اشعار كُردی همراه است.خواستگاه وبن مايه ی اين آواز باستانی بايد در اعتقادات وباورهای دينی قبل از اسلام جستجو كرد.«هوره» حامل پيام ها ، روايت ها وسخنانی است كه در سكوتِ زبانها به فرياد در آمده است. هوره يكی از مزامير باستانی در ستايش «اهورا مزدا » بوده است.

نمونه های زيادی از الحان و آهنگهای موسيقی اصيل وسنتی ايران باستان در بين ايلات وعشاير غرب ايران، به ويژه نزد تنبور نوازان اهل حق يافت می شود كه نه به نام الحان باربدی، بلكه به نام قائم يا« مقام» «طرز» « هوره» « سياچمانه» وبيت ناميده می شود.
بعضی از مقامها ی هوره عبارتند از : دودنگی ، سارو خانی ، سحری ، خان اميری ، سوارانه، قطار، غريبی چر ، قا چاقچی چر ، هجرانی، طرز رستم ، هی لاوه ،پاوه موری و…….
گونه ديگر هوره ،مويه يا مور است كه در شيون ومراسم سوگواری افراد ،بيشتر به وسيله زنان ودر بعضی نقاط توسط مردان خوانده می شود .

دور نمايه وموضوعات هوره مختلف است از جمله: وصف طبيعت ، عشق وعاشقی ، وصف معشوق ، وصف جنگها ، مردان جنگی ، كوچ كرد مالان ، وشرح هجران

وفراق، و……….