خبرگزاری سينا- بيتا مهدوی - بر اساس آمارهای رسمی، جمعيت
دختران مجرد تا سن 35 سال در ايران به
6 ميليون
و يكصد هزار نفر رسيده است. اين در حالی است كه جمعيت پسران
مجرد تا 30 سال از
چهارميليون
و سيصد هزار نفر تجاوز نمی كند. و اگر همه آنها نيز قصد ازدواج
داشته باشند باز هم دوميليون و چهارصد هزار دختر دم بخت بدون
همسر می مانند.
بررسی های نمونه ای سال 80 نشان می دهد كه 4/67 درصد جوانان
مجرد بوده اند، به طوری كه نسبت زنان جوان 5/58 درصد و مردان
جوان 2/24 درصد بوده است و آمار زياد زنان مجرد نشانگر اين است
كه ازدواج برای دختران جوان معضلی واقعی است.
بيكاری، گرانی هزينه زندگی و نداشتن امكان تشكيل خانواده از
دلائل اصلی مجرد ماندن پسران و دختران ايران است.
يك دختر 24 ساله تهران بنام "روشنك" واقعی ترين دليل افزايش
شمار مجردها را در طبقات متوسط اجتماعی اينگونه تشريح می كند:
شرايط زندگی عوض شده است. خانم ها بايد از نظر مالی روی پای
خودشان باشند و مردها هم ديگر قادر نيستند به تنهايی بار
مسووليت زندگی را به دوش بكشند. شرايط كاری هم بسيار نابسامان
است، تازه با داشتن مدرك ليسانس بايد مدتها بيكار بود تا كار
پيدا شود. آن هم با حقوق های بخور و نميری كه به سختی هزينه
زندگی يك مجرد را تأمين می كند.
تهيه جهيزيه بر عهده خانواده دختر است. خانواده ها هم در حال
حاضر به خاطر تورم لجام گسيخته تنها قادر به تأمين هزينه های
روزانه شان هستند، پس بايد خود جوانان هزينه جهيزيه شان را
تأمين كنند. حالا با حقوق 100 تا 150 هزار تومان در ماه يك
دختر جوان چقدر می تواند پس انداز داشته باشد كه جهيزيه هم از
آن خريداری كند. به نظر من بالا رفتن سن ازدواج دختران ناشی از
شرايط نابسامان اقتصادی است، با اين شرايطی كه وجود دارد يك
دختر بايد تا سن 30 سالگی كار كند تا بتواند وسايل زندگی
حداقلی را تأمين كند.
يك ليسانسيه جامعه شناس بنام "رحيمی” نيز نكته قابل توجهی را
دراين ارتباط مطرح می كند. او می گويد:
هر سال به تعداد دختران ازدواج نكرده افزوده می شود. يكی از
پيامدهای اين مسأله چند همسری (پلی گامي) است و متأسفانه در
جامعه امروزی ما اين مساله رو به افزايش است. دختران جوان وقتی
می بينند همسر دلخواهشان را پيدا نمی كنند يا به همسری مردانی
پير و مسن در می آيند كه عاقبت اين ازوداج ها هم چيزی جز جدايی
نيست. آمار طلاق فزونی می يابد و معضل افزايش زنان بيوه تازه
آغاز می شود. |