...آنچه در اين فرصت، پرداختن به آن آموزنده خواهد بود، يادآوری فضايی است كه در «اروپا» در پی برگزاری انتخابات چندی پيش عراق به وجود آمد. فضايی كه در آن، هنرنمايي‌های تبليغاتی شبكه‌های آمريكايی در به نمايش كشيدن تصاوير زنان محجبه عراقی، كردها، جوانان و... ساير اقشار عراقی كه در حين يا پس از رأی دادن هلهله مي‌كردند يا اشك مي‌ريختند يا سخنان حماسی مي‌گفتند، فضای انتقادی افكار عمومی اروپا را تا مدتی به نفع ايالات متحده تغيير داد. قضيه خيلی ساده بود: آمريكايي‌ها در مقام مدافع انتخابات آزاد به ايفای نقش پرداخته بودند و منتقدان اروپايی، علی رغم تمام حقانيت خود در اعتراض به اشغالگری آمريكا، در مقابل ژست دموكراسی خواهانه ايالات متحده، "كم آورده بودند".

تجربه فوق، يادآوری كننده واقعيتی مهم است: اينكه دولت بوش، برای مهار فشار فزاينده افكار عمومی جهان، بيش از هر چيز به ايجاد فضايی احتياج دارد كه بتواند در آن، به عنوان مدافع دموكراسی و انتخابات آزاد در منطقه خاورميانه ايفای نقش كند. فضايی كه در آن، به قول يكی از تحليل گران آمريكايی «اروپايي‌ها و ديگر منتقدان دهان خود را ببندند» و بگذارند تا ايالات متحده در خاورميانه «كارش را تمام كند».

به نظر مي‌رسد كه نهمين انتخابات رياست جمهوری ايران، مهم‌ترين اتفاقی است كه مي‌تواند باعث شود يك بار ديگر - و اين بار، در ابعادی مهم‌تر - منتقدان سياست‌های منطقه‌ای آمريكا در جهان، دهان خود را ببندند يا نبندند... از آن مهم‌تر، مي‌تواند باعث شود تا دولت بوش در منطقه كارش را تمام بكند يا نكند.

آيا قرار است يك بار ديگر زندانبانان «ابوغريب»، دهان منتقدان خود را با «مائده»‌ای كه از زمين خاورميانه برايشان مي‌رسد ببندند؟