|
وقتی رهبر می گويد: هركس رئيس جمهور شود، فرقی نمی كند مردم با
چه انگيزه ای در انتخابات شركت كنند؟
يك رييس جمهور نمی تواند بيش از 8 سال در منصب رياست جمهوری
باشد، زيرا چنين فرض شده كه قدرت ممكن است فساد به دنبال داشته
باشد. حال چگونه است كه رهبر، بيش از 15 سال، امور 85 درصد
ساير نهادهای اساسی را در دست داشته باشد و قدرت به مرداب
تبديل نشود؟ روزنامه هايی كه از عنوان «مقام رهبري» بدون ذكر
كلمه «معظم» (به تقليد از شاه كه
بايد مطبوعات می نويشتند" اعليحضرت همايونی شاهنشاه آريامهر)استفاده
می كنند توقيف می شوند.
مراسم روز جهانی دفاع از آزادی مطبوعات در انجمن صنفی روزنامه
نگاران برگزار شد. متن سخنانی كه دراين نشست بيان شد، در هيچ
نشريه ای بازتاب نيافت. بويژه آنجا كه درباره ضرورت انتقاد از
رهبر سخن گفته شد.
محسن كديور طی سخنانی با تاكيد براينكه آنها را بعنوان محك
آزادی مطبوعات می گويد تامشخص شود مطبوعات و خبرگزاری داخلی
چگونه در اسارت سانسور گرفتار آمده و امكان انتشار هر سخنی را
ندارند ازضرورت باز كردن بحث انتقاد از رهبر در جمهوری اسلامی
سخن گفت.
روزنت "امروز" درهمين ارتباط نوشت كه هيچ روزنامه ای اين سخنان
را منعكس نكرد و تنها روزنامه اقبال با تيتر "يك گزارش سانسور
شده" عملا خبر از گزارش سانسور شده از اين نشست داد!
اقبال نوشت: ما نتوانستيم كليه مطالب را بنويسيم!
كديور، در اين جلسه بعنوان رئيس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات
با اشاره به اينكه ايران بزرگترين زندان روزنامه نگاران در
خاورميانه است گفت: اصلی ترين مانع آزادی مطبوعات در ايران 4
نهاد انتصابی از قبيل قوه قضائيه، شورای نگهبان، مجمع تشخيص
مصلحت نظام و صداوسيما هستند.
كديور با اشاره به سخنان رهبر در كرمان مبنی بر اينكه "هر
كس كه به عنوان رييس جمهور انتخاب شود فرقی نمی كند، اما نمی
تواند در برابر مصلحت مردم بايستد" گفت: چه كسی بهتر از
ملت مي
تواند مصلحت خود را انتخاب كند؟
كديور با يادآوری اينكه يك رييس جمهور نمی تواند بيش از 8 سال
در منصب رياست جمهوری ادامه كار بدهد، زيرا چنين فرض شده كه
قدرت ممكن است فساد به دنبال داشته باشد، حال چگونه است كه يك
نفر اگر بيش از 8 سال رييس جمهور باشد ممكن است موجب فساد در
قدرت شود اما رهبر، بيش از 15 سال، امور 85 درصد ساير نهادهای
اساسی را در دست داشته باشد و قدرت به مرداب تبديل نمی شود؟
روزنامه هايی كه در نوشته های خود از عنوان «مقام رهبري» بدون
ذكر كلمه «معظم» استفاده می كنند توقيف می شوند. همين نمونه
برای سنجش آزادی مطبوعات كافی نيست؟ انتقاد از شخص اول مملكت
كه جای خود را دارد. تمامی روزنامه هايی كه القابی چون «مقام
معظم» ننوشته اند اكنون تعطيل اند و اكنون اين نكته دستوری
نانوشته شده است. همين سخنان من را هيچ روزنامه ای منتشر
نخواهد كرد. نوشتن درباره «چاله چوله»های خيابان كه قبل از
انقلاب هم امكان پذير بود، آنچه زمان شاه امكان چاپ نداشت
امروز هم در زمان ولی فقيه امكان چاپ ندارد و آن همين هائی است
كه من دراينجا می گويم. (كديور
می توانست در يك مقايسه تاريخی بگويد: در زمان شاه نيز تا قبل
از حزب رستاخيز و در آمدن لقب "آريامهر" از كيسه شجاع الدين
شفا، مطبوعات موظف بودند اخبار شاه را با لقب "اعليحضرت
همايونی” منتشر كنند و پس از اين اين لقب نيست هيچ نشريه و
خبرگزاری حق نداشت بدون اين نام كامل" اعليحضرت همانی شاهنشاه
آريامهر" اخبارمربوط به شاه را بنويسد و يكی از گرفتاری های
مطبوعات برای انتخاب عناوين صفحه اول- با توجه به محدود بودن
فضای صفحه اول- ناچاری استفاده از نام ولقب شاه بود كه يك
كاميون برای كشيدن آن لازم بود. تمام پيكره نظام شاهنشاهی را
حتی در اين حد از چاپلوسی و ديكتاتور سازی در جمهوری اسلامی و
تحت نام "ولايت فقيه" بازتوليد كرده اند- پيك نت)
اكثر مطالبی كه به رشته تحرير در می آيد از زير تيغ سانسور می
گذرد. هيچ كدام از روزنامه ها در يكسال گذشته مصاحبه های سياسی
مرا چاپ نكرده اند.
كديور درباره خطراتی كه ايران را تهديد می كند گفت:
تهديدات نو محافظه كاران آمريكايی جدی است و من نسبت به تحريك
بيشتر آنان، هشدار می دهم. رهبر به يك معنا در سفر به كرمان
درست گفت كه "فرقی نمی كند چه كسی رئيس جمهور شود"، زيرا رئيس
جمهوری نه می خواهد و نه می تواند كاری در اين زمينه بكند. می
گويند هر كه رئيس جمهور شود، هيچ تغييری در سياست مملكت ايجاد
نمی شود و وضع آزادی بيان و روزنامه نگاری در چنين شرايط مشخص
است. اين وضعيت باعث شده كه نو محافظه كاران حاكم بر آمريكا
تهديد كنند و اين تهديدها خيلی جدی هم هست و بسيار جدی تر از
آن است كه مقامات ما می گويند.
در مقابل گاو وحشی بايد كمتر سخن گفت و بيشتر عمل كرد. در
مقابل گاو وحشی پرچم قرمز بلند نمی كنند كه او را عصبانی كند.
بايد فكر و تدبير داشت كه چه بايد كرد كه كمترين آسيب متوجه
اين جامعه و اين كشور بلا زده شود.
پس از پايان سخنان رئيس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات، حاضران
مدت زمانی طولانی به تشويق كديور پرداختند.
در اين هنگام علی مزروعی كه اداره جلسه را به عهده داشت به طنز
گفت: اميدوارم افرادی كه اين گونه كف می زنند تا آخر قضيه
بمانند و به فكر عاقبت كار هم باشند.
اشكوري- روحانی خلع لباس شده
در ادامه اين جلسه حجت الاسلام "حسن يوسفی اشكوری” كه دادگاه
ويژه روحانيت لباس را از تن او كنده است، به تقاضای حاضران، با
پيراهن آستين كوتاه پشت تريبون قرار گرفت و خطاب به حاضران
گفت:
ظاهرا، دوستان می خواهند با يك سخنرانی، من را دوباره به زندان
بفرستند تا زندانيان سياسی را از دلتنگی درآورم.
مهم نيست سخنانم پيامدی داشته باشد يا نه. مهم اين است كه
واقعيت های تلخی وجود دارد كه همه را آزار می دهد.
اشكوری با ذكر خاطره ای از كنفرانس برلين كه به علت سخنرانی در
آن به حبس ابد محكوم شد، گفت: در آنجا زمانی كه عكس رهبر كشور
را در كنار عكس رهبران كشورهای عقب افتاده و آفريقايی ديدم كه
به عنوان سركوبگر مطبوعات معرفی شده بود، شرمنده شدم.
چندين سال است به بهانه تهديد خارجی، روزنامه ها را به سانسور
مجبور می كنند. بعد از 26 سال ديگر نمی توان به بهانه های
مختلف بر اهل قلم فشار آورد. شايد عده ای علاقه دارند هميشه
تهديدی متوجه اين كشور باشد.
در اين نشست اكثر سخنرانان به مناسبت های مختلف از روزنامه
نگاران در بند، اكبر گنجی، عباس عبدی، حسين قاضيان، هدی صابر،
رضا عليخانی، تقی رحمانی، انصافعلی هدايت و... ياد كردند و به
ويژه، از حبس طولانی گنجی با وجود بيماری بشدت انتقاد كردند.
اشكوری از اينكه حكم زندان گنجی كمتر از وی بوده ولی او ششمين
سال زندان خود را آغاز كرده است ابراز تعجب كرد و خواستار
آزادی او شد. |
