هاشمی رفسنجانی طی گفتگوئی، درباره دليل عدم شركتش در مراسم روز كارگر در ورزشگاه آزادی گفت: در آن جلسه برخی افراد نفوذی عليه دولت، مجلس و ديگر قوای نظام شعار مي‌دادند، بنابراين مناسب نبود در چنين جلسه‌ای شركت نكنم.

هاشمی رفسنجانی، برخلاف عليرضا محجوب كه دست و پای خود را در ارتباط با برهم خوردن مراسم فرمايشي- دولتی روزگارگر گُم كرده و 300 توده ای را موجب برهم خوردن اين مراسم اعلام كرده بود، فقط از عوامل نفوذی كه در ميان جمعيت نشسته بودند اسم برد.
رفسنجانی درهمين مصاحبه، نكته مهم تری را مطرح ساخت كه در محافل سياسی – مطبوعاتی تهران گفته می شود آن را بايد زمزمه تشكيل دولت ائتلافی رفسنجانی قلمداد كرد. او در برابر اين پرسش كه با كناره گيری احمد توكلی شما كانديدا خواهيد شد؟ گفت:

اين مساله به خود اين افراد مربوط است. منظور من از اجماع اين است كه هر دو جناح مطرح در مورد افرادی به اجماع برسند تا مانند انتخابات سال 76، مردم با مشاركت وسيع خود در انتخابات حضور يابند و با آرای قاطعشان فردی را بعنوان رييس‌جمهور انتخاب كنند كه مقتدرانه كشور را اداره كند.

اين سخن هاشمی رفسنجانی آب پاكی را روی دست گردانندگان آشكار و پنهان آن بخش از جناح راست كه در پی تشكيل يك دولت سپاهي- ولايتی است ريخت. همزمان با همين مصاحبه، در نشستی كه موتلفه اسلامی ترتيب داده و  در آن "سليمی نمين" از مشاوران و نزديكان رهبر نيز حضور داشت، وی ابراز اميدواری كرد: « با كناره گيری آقای توكلی، ديگر ضرورتی به آمدن آقای هاشمی نيست».

اين سخن سليمی نمين، روی ديگر همان مقاله ايست كه حسين شريعتمداری نوشت و پيام رهبر برای نيآمدن هاشمی به صحنه را در آن گنجاند!

آخرين سخنان هاشمی رفسنجانی كه در آن چپ و راست را مخاطب قرار داد، درعين حال كه اجماع در جناح راست را بی فايده دانست، بر حمايت جناح چپ نيز حساب باز كرد و اين كه اگر رای قاطع بيآورد می تواند مقتدرانه كشور را اداره كند.

هاشمی گفت: بعضی سخنان مرا اين‌طور تفسير كردند كه مي‌خواهم جناح راست را متحد كنم ولی اين‌طور نيست و سخنان من شامل همه گروههای راست و چپ و مستقل مي‌شود. پنج شش روز ديگر فرصت دارم.