اولین سرود ملی ایران مربوط به دوره قاجاراست. از درون تب و تاب مشروطه و ملی گرائی به مفهوم رهائی از استعمار خارجی و استقلال کشور خیلی زود سرود آهنگین ملی ایران هم در آمد. بعدها این سرود جای خود را به سرود دیگری بنام "سرود ملی ایران" داد که همچنان سرود ملی ایران است. جمهوری اسلامی برای خود یک سرود درست کرده و شاه نیز برای خود یک سرود شاهنشاهی درست کرده بود. هر دو برای خودشان کردند، زیرا سرود ملی همان است که مردم می‌خوانند. آن سرود ملی دوره قاجار را اخیرا بازخوانی و باز تولید نیز کرده اند. آهنگش را کمی به روز کرده و شعری نیز بر آن استوار کرده اند. اصل آهنگ همان آهنگ دیروزی و تاریخی است که امروز نیز تاریخ ماست. این سرود را "موسیو لومورفرانسوی" موسیقیدان نظامی که در جمع مستشاران نظامی فرانسه در درباره قاجاریه خدمت می‌کردند ساخته است. ساخت اولیه برای پیانوست و می‌گویند یکبار نیز که هنگام ورود مظفرالدین شاه به پاریس و در حضور وی آن را نواختند و اجرا کردند. اجرا کننده ارکستر ملل بود. بعدها به پیشنهاد رهبر ارکستر بیژن ترقی شعری برای آن سرود و در یکی از کنسرت‌های دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی در تالار رودکی که هنوز معلوم نیست چه عنادی رهبران نظام با رودکی داشته اند که این اسم او را از روی تالار برداشته و آن را"وحدت" نامیده اند، اجرا شد. ماجرا بر می‌گردد به دهم و یازدهم مهرماه 1384.