از جمله نمایندگان برگزیده امام زمان در مجلس هفتم یکی هم سعیدابوطالب است. ‌بی‌سرو صدا و معلوم نیست از کدام گوشه ایران گفتند برنده انتخابات شده و رفت به مجلس و در همان فراکسیونی جاخوش کرده که اعضای آن اغلب دارای پرونده ترور داخلی و خارجی اند.

سعید ابوطالب عضو آبادگر مجلس هفتم است و چون پرونده مستند سازی تلویزیونی در عراق دارد، کارشناس امور سینمائی مجلس هفتم شده است.

اول ببینیم سعید ابوطالب کیست تا بعد بخوانیم که در مجلس چه گفته. سعید ابوطالب از ماموران امنیتی صدا و سیما بود. این ماموران زیر پوشش فیلمبردار و خبرنگار و عکاس خیلی کارهای دیگر می‌کنند. از جمله جاسوسی، ترور، شناسائی، فیلمبرداری از اعترافات زندانیان سیاسی زیر شکنجه یا پس از شکنجه. اتفاقا ابوطالب از همین گروه است.

 درجریان سقوط صدام حسین فورا از سیمای جمهوری اسلامی یک ماموریت امنیتی گرفت و همراه "سهیل" راهی عراق شد. کارهائی کرد که ارتباطی با فیلمبرداری مستند از سقوط صدام حسین نداشت و بیشتر مربوط بود به مسائل مجاهدین خلق و اسناد امنیتی رژیم صدام حسین. حین عملیات توسط ارتش امریکا بالاخره دستگیر شد و نزدیک به چهار ماه هم هر دو با هم( سعید و سهیل) زندانی بودند تا سرانجام در یک معامله و مبادله سیاسی- امنیتی با جمهوری اسلامی آزاد شد و به ایران بازگشت. وقتی بازگشت لقبش شد "آزاده" و اتفاقا این بازگشت همزمان بود با بازگشت شیرین عبادی با جایزه صلح نوبل به ایران. آبادگران که آن روزها اسمشان لباس شخصی‌ها و انصار بود برای دهن کجی به شیرین عبادی و مجامع بین‌المللی، با شعار "سعید و سهیل لایق نوبل" رفتند فرودگاه مهرآباد به استقبال. از همانجا هم آنها را بردند بیت رهبری. بیت رهبری و رهبری هم که درجریان مسائل مربوط به عملیات آنها درعراق، دستگیری و معامله سیاسی- امنیتی برای آزادی آنها بودند استقبال جانانه ای از آنها کردند. رهبر آمد توی حیاط بیت و ابوطالب را بوسید که عکسش را می‌بینید. آیت الله جنتی که دستش در تمام این مسائل بند است، او را در صدر لیست آنها که باید انتصاب می‌شدند به نمایندگی مجلس هفتم قرار داد و به هر کلکی بود بالاخره او را فرستاد به مجلس و رفت در همان لیست امام زمان که آیت الله مشگینی گفته بود امام زمان آن را در خواب به وی داده است. البته کاغذ را نباید دست آیت الله مشگینی داده باشد، بلکه گفته از روی آن بنویس و سپس لیست را هم با خودش برده است. همه این شعبده بازی‌ها برای آن بود که اعتبارنامه‌های این نمایندگان در مجلس قرائت نشود تا سابقه امنیتی، تروریستی جمع زیادی از آنها بر ملا نشود.

سعید و سهیل ابواب جمعی واحد مرکزی خبر سیما بودند و زیر نظر معاونت سیاسی. معاونتی که 80 درصد آقایان و 20 در صد خانمهای آن اطلاعاتی اند. آنها همه کاره اند و هیچ کاره. اساسا مستند سازان تلویزیون اینگونه اند. نور چشم سیما هستند!

بودجه محرمانه ای در اختیار این بخش سیمای جمهوری اسلامی است. لف و لیس هم در مستند سازی انتها ندارد.

آقا سعید مستحق نوبل، همین هفته در مجلس و در سخنانی تهدید آمیز که اگر عملی شود باید فاتحه سینمای ایران را فعلا خواند گفت:

اگر معاونت سینمایی در مورد عملکرد خود در زمینه اکران برخی از فیلم‌ها تجدید نظر نکند، آن اتفاقاتی که ما انتظار آن را در دولت احمدی نژاد داشتیم در عرصه فرهنگ رخ دهد، رخ نخواهد داد. فیلم‌هایی که در دولت قبلی مجوز پخش می‌گرفت با مخالفت مردم متدین، نخبگان و هنرمندان روبرو می‌شد، انتظار داشتیم از آن دست فیلم‌ها دیگر ساخته نشود، اما متأسفانه نه تنها این فیلم‌ها ساخته می‌شوند بلکه فیلم‌هایی که در زمان دولت قبلی اجازه اکران نگرفته بودند از معاونت سینمایی جدید گرفتند. بنده ازمعاونت سینمایی جدید می‌خواهم تا هزینه فیلم‌هایی را که "هنجارشکن، ضد باورهای مردم" و حتی "ضد امنیت ملی" اند، به تهیه کنندگان بپردازد اما آنها را آرشیو کند. این روش از اینکه فیلم‌ها پخش شوند و آن وقت نتوان جلوی تبعات منفی آن را گرفت، بهتر است."

هنوز معلوم نیست "سهیل" را کجا کاشته اند، اما خودمانیم ، واقعا نباید یک نوبل هم به این آقا سعید داد؟