|
درباره انتشار خاطرات تاج الملوک (همسررضاشاه) و مسائلی که او
در گفتگوی خود با 3 فامیل آشنا و نزدیک به دربار شاهنشاهی مطرح
کرده پیام‌هائی بسیار و به همان اندازه نیز متفاوت دریافت
داشته ایم. استدلال‌هائی بر مبنای عدم ضرورت انتشار این خاطرات
و یا دلائلی در تائید و انتشار کامل جملات و یا فصولی از
مصاحبه که ما به ضرورت آن را یا خلاصه کرده ایم و یا صلاح
ندانسته ایم، ما منتشر کننده آن باشیم.
بسیاری به دادخواهی فرح پهلوی، برخی به دفاع از زندگی خصوصی
زنان دربار، عده ای در رد اظهارات تاج الملوک پیرامون میزان
سواد رضا شاه و برخی نیز به دفاع از ژنرال‌ها و دولتمردان
پهلوی دوم و عده ای نیز در مقام انکار چنین خاطرات و کتابی! که
در همین شماره جداگانه به آن پرداخته ایم. (نگاه کنید به "خشم
مشترک – ترس از سرنوشت مشترک است)
ما همه این پیام‌ها را خوانده و در آرشیو پیک هفته نیز ضبط
کرده ایم، اما از همه نویسندگان آنها انتظار داریم برخی
ملاحظات ما را همان اندازه درک کنند که انتشار این خاطرات را
بعنوان بخشی از یادمانده‌های پشت پرده دو پهلوی درک می‌کنند.
ما، تا آنجا که در توان داشتیم و به اصل موضوعات لطمه وارد نمی
آورد، داوری‌های تند و گاه زنانه و رقابت گونه را حذف کردیم.
برخی تندی‌های توام با توهین به این و یا آن ژنرال و یا
دولتمرد را صلاح ندانستیم منتشر کنیم و... اما علیرغم این
خودسانسوری‌ها، با انتشار این خاطرات، در همان چارچوبی که
تاکنون منتشر کرده ایم کاملا موافق بودیم و هستیم.
به مخالفان انتشار این خاطرات می‌گوئیم که اگر نخوانید و
ندانید در پشت صحنه چه گذشت و همین مسائل به ظاهر خصوصی چه
نقشی در سرنگونی رژیم گذشته داشت، چگونه می‌توانید سرانجام
اوضاع کنونی مملکت و رژیم حاکم را گمانه زنی کنید؟
ما یقین داریم در جمهوری اسلامی نیز به گونه ای دیگر، بخش مهمی
از حاکمیت همین مسیر را رفته و می‌رود.
اما، در میان پیام‌های دریافتی گاه توضیحات و گاه پرسش‌هائی
نیز دریافت شده است. از جمله درباره فعالیت امیرعباس هویدا
نخست وزیر دوران شاه در ارتباط با برخی سازمان‌های زیر زمینی
یهودی در سالهای جنگ دوم جهانی. تاج الملوک در خاطرات خود نمی
نویسد هویدا برای انتقال جمعی از یهودیان لهستان و نجات آنها
از مرگ با چه سازمانی همکاری و یا ارتباط داشته است. صرفا
می‌نویسد با یک سازمان یهودی در تماس بود و عده‌ای از یهودیان
را هم از مرگ نجات داد. ما این سازمان را به حدس خود
"صهیونیست‌ها" نوشتیم. یکی از خوانندگان این خاطرات در پیام
خود توضیح داده است که در آن سالهای جنگ و تا تاسیس دولت
اسرائیل چند سازمان زیرزمینی یهودی فعال بودند که اتفاقا مبنای
کارشان نیز کارهای چریکی بود. هویدا با یکی از این سازمان‌ها
بنام "هاکانا" در ارتباط بود که از جمله رهبران آن مناخیم بگین
بود که بعدها نخست وزیر اسرائیل شد و به همین دلیل آن دوستی
دوران گذشته، وقتی این هر دو به نخست وزیری در ایران و اسرائیل
رسیدند نقش زیادی در گسترش مناسبات اسرائیل با دوران سلطنت
محمدرضا شاه داشت و اساسا یکی از دلائل باقی ماندن طولانی
هویدا بر مصدر نخست وزیر همین مناسبات و حمایت اسرائیل از وی و
ملاحظات بسیار جدی بود که شاه در ارتباط با نفوذ اسرائیل در
مجامع صاحب قدرت و ثروت امریکا داشت.
این خواننده پیک هفته اطلاعاتی را هم درارتباط با این گروه‌های
یهودی فرستاده است که خلاصه ای از آن را در پی می‌آوریم.
هاگانا
نخستین گروه
زیرزمینی یهودیان در دوران جنگ دوم بود که بعدا دست بکار
عملیات چریکی در فلسطین نیز شد. فصل اول فعالیت این سازمان
نجات یهودیان و انتقال آنها از آلمان و کشورهایی که بدست ارتش
هیتلر سقوط کرده بودند به دیگر نقاط جهان و از جمله امریکا
بود. پس از جنگ این گروه‌ها که شعار خود را "یک کشور اسرائیلی"
کرده بودند دست به عملیات چریکی در منطقه فلسطین زدند و فصل
خونینی از ترور و درگیری میان فلسطینی‌ها و گروه‌های چریکی
یهودی در خاک فلسطین آغاز شد.
پس از
"هاگانا"
گروه «ایرگون زوى لئومى» در۱۹۳۷ تشکیل گردید. گروه
اشترن
نیز از جمله همین گروه‌ها بود.
این. پس از تصویب قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل
برای تاسیس کشور اسرائیل، دو
گروه ایرگون و اشترن
بیش از گروه‌های دیگر دست به ترور و ایجاد رعب و وحشت در مناطق
فلسطینی زدند. هدف آنها کوچ دادن فلسطینان و گسترش خاک
اسرائیل بود.
مناخیم بگین
که در طول جنگ دوم با "هاگانا" همکاری داشت، دراین مرحله
رهبرى ایرگون را برعهده
گرفت.
در
سال
۱۹۴۸
این گروه در
حیفا، یافا، تایره و یازار
دست به عملیات خونینی علیه فلسطینی‌ها زد.
این فصل ناتمام، اکنون بمدت 58 سال است ادامه دارد و یهودیان و
فلسطینی‌ها جای خود را عوض کرده اند. یعنی تا قطعنامه 181
یهودیان سرزمینی در فلسطین می‌خواستند تا حکومت مستقل خویش را
برپا کنند و از 1948 تا کنون، این فلسطینان هستند که در همین
منطقه سرزمینی برای تاسیس دولت و کشور خویش می‌خواهند. البته
دراین میان فلسطینیان سرزمین‌های غصب شده خود توسط یهودیان را
طلب می‌کنند و اسرائیل هرآنچه را در این 58 سال گام به گام
تصرف کرده حاضر نیست پس بدهد. بدین ترتیب سرزمین ظهور سه مذهب
بزرگ یهود، مسیحیت و اسلام درانتظار ظهور صلحی است پایدار و
بازگرداندن آنچه که حق هر کس بوده است.
در مورد هویدا، شاید این ارزیابی نیز‌بی‌پایه نباشد که از جمله
دلائل اعدام او در جمهوری اسلامی، دهن کجی به اسرائیل نیز بود. |
