ديشب ساعت يك بود كه صدای داد و بيداد آمد. از پنجره بيرون را نگاه كردم. چند نفر با صدای بلند فرياد می‌زدند. يكی از همسايه‌ها بعد از اينكه با تاكس تلفنی تماس می‌گيرد می‌آيد و می‌ايستد جلو در خانه. همسايه روبرو می‌آيد بيرون و می‌گويد :

چرا خانه ما را زدی و فرار كردی؟

مردی كه بچه در بغل داشته واسطه می‌شود كه : اين بابا منتظر تاكسی سرويس است!

اين توضيح هم موجب ختم غائله نمی شود. همسايه‌ها زنگ می‌زنند به 110 تا نيرو بفرستد و نگذار كار بالا بگيرد و به ادعا‌ها در پاسگاه رسيدگی شود. از آن طرف، آنكه دعوا را شروع كرده بود دوستان خود را خبر می‌كند. مثل يك گله رسيدند و افتادند به جان آن كسی كه منتظر تاكسی بود. مامور110 كه به محل رسيده بودند از دور فرمان جدا شدن می‌دادند. آن كه زير دست و پای گروه بود نيمه جان نقش زمين شد.

ماموران نظم و امنيت چه كردند؟ هيچی! واقعا هيچی! ايستادند و نگاه كردند تا طرف از هوش رفت و پخش زمين شد!

درجه داری هم كه همراه گروه 110 آمده بود، اسلحه كمری را بيرون آورد و خواست شليك كند ، سه بار ماشه را چكاند ولی هيچ كدام از تيرها عمل نكرد!

شمردم، دقيقا سه بار اين كار را كرد!

 ياد هفته بسيج و جنگ افتادم و آمادگی‌های انتحاری و جنگی!