رفته بودم برای مصاحبه با اعضای شواری شهر يكی از شهرهای مهم استان اصفهان. از طيف اصولگرا.

يه سری شايعاتی در مورد شهرداری و سو استفاده‌های مالی اعضای شورای شهر به گوشم رسيده بود. رفته بودم ته و توی قضيه را در بيآورم.

يكی از بحث‌ها اين بود كه برای تجهيز و تزئين اتاق شهردار بيش از 60 ميليون تومان هزينه شده است. با تعجب ديدم رئيس شورای شهر نه تنها تكذيب نكرد بلكه به دفاع هم پرداخت:

آقا! اين نمی شه كه ما در يك اتاق ساده جلسات را برگزار كنيم و از مهمانان پذيرايی كنيم. بالاخره آبروی شهر در ميان است. مطمئنا مردم هم با اين هزينه مشكلی ندارند!

ناگهان به ياد جنجالی كه برخی از رسانه در مورد هزينه ميلياردی اتاق يكی از وزرای خاتمی راه انداخته بودند افتادم. پيش خودم گفتم شهردار  شهر 120 هزار نفری برای اتاقش 60 ميليون تومان هزينه می‌كند، پس وزير يك كشور 68 ميليونی حق دارد چنان هزينه كند. يعنی اگر به ازای هر نفر 500 تومان برای تجهيز، تزئين، تطميع و ترفيع اتاق كار مديران هزينه شود يك وزير تا 34 ميليارد تومان هم می‌تواند برای انجام اين كارها هزينه كند!

ياد فيلم‌های تبليغاتی احمدی نژاد افتادم كه خانه و اتاق كار شهرداران سابق را اشرافی می‌خواند و اصلاح طلبان را به اشرافی گری متهم می‌كرد!