رُمان دلنشين "سووشون" ( سياوش كشان) سيمين دانشور به 10 زبان دنيا ترجمه و منتشر شده، اما درايران، بعيد بنظر می‌رسد با تجديد چاپ موافقت شود. آخرين كشوری كه ترجمه اين رمان در آن انتشار يافت، اسپانياست.

"سووشون" اولين بار در سال 1348 در ايران منتشر شد و پس از آن، بارها نيز تجديد چاپ شده است.

پيش از انقلاب، حكومت با يك فصل كتاب مسئله داشت، اما در نيمه دوم جمهوری اسلامی، حكومت با دو فصل آن مسئله پيدا كرد.

فصلی كه قبل از انقلاب با آن مسئله داشتند، همان فصل كشته شدن قهرمان داستان و انتقال جنازه او به شهر است، كه يكی از زيباترين توصيف ها در وصف مرگ سياوش. تداعی آن مرگ تراژيك است به زبان حال. يعنی دوران شاه. ساواك معتقد بود اين فصل از كتاب می‌خواهد مرگ جلال آل احمد را اسطوره كند و به همين دليل با آن مسئله داشت.

پس از انقلاب با اين فصل ديگر مسئله ای نداشتند، اما بتدريج با فصل خواستگاری در حمام زنانه مسئله پيدا كردند. اين نيز يكی از زيباترين فصل های رمان است كه تاكنون كسی به زيبائی و شيوائی خانم دانشور در ادبيات ايران ننوشته است. خواستگاری در حمام زنانه را تاب نمی‌ آوردند، اما بعدها همان فصلی را هم كه در نظام شاهنشاهی تاب نمی‌ آوردند، اينها تاب نيآوردند. كشته شدن قهرمان داستان، راه افتادن مردم همراه جنازه او و .... همان كه اگر چشم برهم بگذارند در همه جای ايران راه می‌افتد. از فروهر و بقيه بگيريد و برسيد به كشته شدن جوان كرد در مهاباد و فلان جوان در زاهدان. 

داستان، در سووشون به دهه 1320 بر می‌گردد و هنگامه جنگ جهانی دوم. قحطی، بيماريهای واگير، قيام های محلی و برخوردهای سياسی. قهرمان رمان، زری است و قهرمان مرد داستان كه سرانجام آل احمد با او هم سرنوشت می‌شود، يوسف.

سياوش كشُون، داستانی است اسطوره ای كه در شاهنامه نيز آمده است و بسيار شباهت دارد به كشتن امام حسين در صحرای كربلا. اين داستان يكی از تعزيه های مردم، بويژه در فارس است، كه به پيش از اسلام باز می‌گردد و سيمين دانشور نيز رُمان خود را بر مبنای همين اسطوره نوشته است.