ترانه‌ای قديمی و از سالهای دور دلكش را انتخاب كرده ايم كه می‌شنويد. انگيزه اين انتخاب رسائی و بهتراست بگوئيم "رهائی" صدای دلكش در سالهائی است كه هنوز زنی با صدائی چنين قدرتمند نخوانده بود. مقام  و بدعت گذاری قمرالملوك وزير را فراموش نكرده ايم و قدرت خنجره او برای تحرير را، اما صدای او و صدای دلكش دو تناژ متفاوت بودند. بعدها سيمين غانم با همين تناژ خواند و بدنبال او در سالهای اخير خوانندگان جوانی، عمدتا در خارج از كشور و معدودی در داخل كشور اين صدا را دنبال كرده اند. صدايی كه ميتوان آن را صدائی اپرائی ناميد. درآنها سالهای دهه 30 و 40 هنوز نمی دانستند با چنين صدائی چه كنند. آهنگسازانی را می‌گوئيم كه تا رسيدن "حنانه" از راه  دو دهه زمان نياز داشتند تا صدائی نظير صدای دلكش را آموزش داده و با اركستر بزرگ و كر‌های اوپرائی همراه كنند. انگيزه ما برای انتخاب اين ترانه دلكش همين است. نشان دادن اين قدرت و تناژ صدا. افسانه صادقی، گيسو شاكری و ... دنباله اين صدا هستند و دريغ كه از دلكش ياد نكنيم، بويژه وقتی اين و يا آن ترانه اش را بازخوانی می‌كنند.