فضای جنگی كه دولت احمدی نژاد آمد كه آن را با خود بيآورد،
يكبار ديگر نگاه ادبيات و هنر ايران به جنگ 8 ساله با عراق را
به مطبوعات كشاند. انتظار جنگ طلبان از هنر و ادبيات و نگاه
هنرمندان ايران به جنگ. اولی شعاری و دومی اجتماعی. در هفتهای
كه گذشت، هركس اظهار نظری كرد. نظامیها، سرداران و سياسيون،
روحانيون و هنرمندانی كه فعلا هنرشان پيروی از هنر حكومت
خواسته است.
دراين ميان دو مصاحبه كوتاه هم محمود دولت آبادی و علی محمد
افغانی كردند. اين دو را بايد جدی گرفت و خواند، چرا كه
حرفهای آنها ماندنی است و خيلی از حرفهای ديگر رفتنی.
محمود دولتآبادی:
از نخستين شليكهای جنگی كه بهواقع بر ملت ما و بعد بر خود
ملت عراق تحميل شد، نوشتن در اينباره، فريضهای برای من شده
است. از همان آغاز، در انديشهی اين بودهام كه بايد اثری
فراخور اين واقعهی عجيب بيافرينم؛ و اگر تا بهحال بهصورت
مستقيم واردش نشده و حرفش را نزدهام - و فقط يكبار در اينباره
پيامی داده و در پايان جنگ، مقالهی مهمی در مطبوعات جهانی
نوشتهام - برای اين است كه مساله از نظر من مهمتر و عظيمتر
از آن است كه در عرصهی مطبوعات، حرف و سخنش گفته شود. اين يك
فريضهی ملی است و حتما انجام خواهد شد. اگر شده باقيماندهی
عمر من صرف آن شود، حتما اين كار را خواهم كرد. بدون شك، اين
دفاع،
مقدس است؛ برای اينكه از نظر ما، هم جنبهی ايمانی دارد و هم
جنبهی ملی و در عين حال، يك واقعيت بسيار خوفناك است و بايستی
كه اثری فراخوردش پديد آيد. اين امری است وجودی و شخصا
اميدوارم توفيقی در اين راه پيدا كنم. توفيق برای اينكه دينی
را ادا كرده باشم؛ و بهعنوان نويسندهای كه مردم، در هر
وضعيتی كه بودهام، هرگز محبتشان را نسبت به من دريغ نكردهاند
- و اگر هم اينگونه نبود باز هم - اين جزو فرايض من بوده و
هست. اميدوارم كه اين سفرهی نفتی كه در درون من است، پيش از
آنكه مشتعل شود، راه خود را پيدا كند و بتوانم به وجدان خودم
پاسخ بگويم. بدانيد كه شخصا، هرگز خالی از اين موضوع نبودهام.
علیمحمد افغانی
نيز كه
رمانی
بر محور جنگ 8 ساله به پايان میبرد گفت:
اسم
را هنوز مشخص نكردهام.
اول
قرار بود فقط يك داستان كوتاه شود؛ اما به يك رمان بزرگ تبديل
شد.
حتی
دقيقا
نمی دانم حجم كار
چقدر خواهد
شد.
مطمئنا جنگ ما همه آنچه در فيلمهای تلويزيونی نشان داده میشود
نبوده است و خود دستاندركاران هم اين را قبول دارند. تعهد هنر
اگر درست باشد، به هدف میرسد. |