هما روستا نيز، همزمان با پرويز پرستوئی، بتدريج از پرده سينما فاصله گرفته و به اصل خويش كه تئاتر باشد باز می‌گردد. معتقد است سينما دراين سالهای اخير افت كرده، و بسيار از فيلم‌ها فقط برای جلب جوان‌ها و با سوژه‌هائی بسيار سطحی ساخته می‌شوند. دراين فيلم‌ها فقط روی يك هنرپيشه شناخته شده كه مردم دوست دارند او را روی پرده ببينند تمركز می‌شود و بقيه نقش سياهی لشكر را دارند. اين وضع چنان است كه مثلا اگر خاله و دخترخاله خودشان را هم كه تاحال دوربين نديده بيآورند تا 5 دقيقه نقش حاشيه‌ای باز كند و باز دوربين برود روی هنرپيشه اول، چيز زيادی تغيير نمی كند. همين است كه باز می‌گردم به تئاتر  و فعلا هم درحال آماده كردن يك نمايشی برای اجرا هستم.

روستا پس از اجراى نمايشنامه سانتا كروز در برنامه نمايشنامه خوانى، سال گذشته در جشنواره تئاتر فجر نمايش زمستان نوشته اميد سهرابى را بازی كرد. می‌گويد : از اين وضع گله زيادی  ندارم. در اصل تئاترى هستم و بر می‌گردم تئاتر. برای  روحيه خودم هم  خوب است.

هما روستا دختر رضا روستا رهبر شورای متحده كارگری ايران در دهه 1330 است. متولد 1325 در تهران و در سالهای مهاجرت سياسی پدرس در رمانی به دانشگاه رفت و فوق ليسانس هنرهای دراماتيك از دانشگاه بخارست شد. در آخرين سالهای نظام شاهنشاهی، با اعلام اينكه نه اهل سياست است و نه وابسته به فعاليت‌های پدرش و می‌خواهد در وطنش اقامت داشته باشد و كار كند، به ايران بازگشت. پس از يك دوره كوتاه جنجال مطبوعاتی پيرامون بازگشت او، كه همه را هما روستا با سكوت پشت سر گذاشت، وی كار تئاتر و سينمای خود را آغاز كرد و با حميد سمندريان كارگران تئاتر نيز ازدواج كرد كه اين ازدواج همچنان پا برجاست. زيبائی خيركننده هما روستا، بسيار از كارگردانان وقت سينمای ايران را برآن داشت كه از وی برای بازی در فيلم دعوت كنند، اما بيشتر متمايل به كار تئاتر بود، گرچه بتدريج در فيلم‌ها نيز ظاهر شد.

ديوار شيشه‌ای را در سال 1349 بازی كرد و گزارش يك قتل را در سال 1365.

در فيلم ، پرنده كوچك خوشبختی پوران درخشنده در سال 1366 به كار سينما ادامه داد و درعين حال با وسوسه‌های زمين حميد سمندريان – 1368

هما روستا تاكنون دراين فيلم‌ها بازی كرده است:

مسافران بهرام بيضايي

از كرخه تا راين ابراهيم حاتمی كيا

خاك سرخ (مجموعه - ابراهيم حاتمی كيا - 1380)