فريبا كوثری بازيگران موفق دهه 60 سينمای ايران علت كم‌ كاريش در سينمای ايران را اينگونه توضيح می‌دهد:

سينما به شدت جوان‌گرا شده و در همه كارهايی كه ساخته می‌شود از تيپ‌های جوان استفاده می‌شود. كارهايی هم كه به من يا افرادی مثل من پيشنهاد می‌شود نقش‌های قابل توجهی نيست كه آدم بتواند توانايی‌هايش را نشان دهد.

اينهايی هم كه الان هستند 5 سال ديگر نيستند. البته اين موضوع برای آقايان كمتر صدق می‌كند، اما بازيگران زن تا كمی سن‌شان بالا می‌رود يا بايد نقش مادر را بگيرند و يا نقش‌های حاشيه‌ای ديگر را بازی كنند.

هيچ جای دنيا اين‌گونه نيست، جوليا رابرت 40 سال است كار می‌كند و يا مريل استريپ 57 سالش است، اما هنوز نقش‌های خوبی می‌گيرند. شری ملكيون هم هنوز در سينماهای هاليوود بازی می‌كند، اما در ايران بازيگران خوبی مثل خانم معتمد‌آريا و نونهالی هستند كه حضورشان نسبت به گذشته خيلی كمرنگ شده است.

از سال 74 به بعد سمت و سوی سينما عوض شده و فيلم‌ها همه در ارتباط با جوانان شده است، در صورتی كه موضوعات خوب ديگری هم وجود دارد، ديگر همانند گذشته فيلم‌های خوبی نظير «روسری آبي» و «بانوی ارديبهشت» ساخته نمی‌‌شود.

متاسفانه بعضی از كارگردانها اكيپ خودشان را دارند بطوريكه ما به تماشای هر فيلمی كه می‌رويم می‌بينيم همان‌ افراد هستند. به خاطر همين هم فيلم‌های خوب كم شده و خيلی از كارگردانها از سينما قهر كردند .

بازيگران زن همانند من در سينمای ايران جايی ندارند و بايد در تلويزيون و تئاتر كار كنند و يا نقش‌های حاشيه‌ای سينما را بپذيرند.