ترانه ای را كه می‌شنويد، امسال در سراسر امريكای لاتين، آهنگ روز بود. در فستيوال جوانان در ونزوئلا جوان ها دسته جمعی آن را می‌خواندند. ترانه قديمی است و اكنون دوباره بازخوانی شده است. اين ترانه را كارلوس پوبلو پس از تيرباران چه گورا( در سال 1965) سرود: پاتيزان جاودانه!

سپس خوانندگانی از كشورهای مختلف و به زبان های مختلف آن را خواندند: آلمانی، روسی، فرانسوی...

آنچه را كه اكنون می‌شنويد اجرای جدید با صدای "ناتالی كاردون" فرانسوی است كه با اين بازخوانی، در 38 سالگی به شهرت رسيد. وقتی برای نخستين بار اين ترانه خوانده شد، او فقط دو سال داشت. چه گورا به همه نسل ها تعلق دارد.

پارتيزان جاوانه

ما ياد گرفتيم تو را دوست داشته باشيم
از فراز تاريخ
اين خورشيد غروب نكرد
تو هميشه می‌درخشي
درقلب های گرم و شيشه اي
عشق با تو حضور دارد
پارتيزان چه گوارا!

تاريخ فقط يك لحظه باز ايستاد
انگاه تمام سانتاكلارا برای ديدن تو بيدار شد
پيكاری كه تو آغاز كردی هنوز ادامه دارد
آزادی با نام توست
ما نيز در پی آزادي
فيدل هم گفت:
پارتيزان جاودانه است!