هفته خوبی طی نشد. ايران، دو تن را در عرصه ادبيات و موسيقی از كف داد. فريدون ناصری رهبرو مدير دائمی اركستر سمفونيك تهران كه در پی بيماری ريوی در بيمارستان مدائن تهران چشم بر جهان فرو بس. و كريم امامی، مترجم برجسته زبان انگليسی به فارسی و فارسی به انگليسی كه او نيز نتوانست از چنگال سرطان رهائی يابد.

فريدون ناصری از زمستان گذشته گرفتار بيماری ريوی شد. چنان كه شتاب بيماری او برای همه اطرافيانش نيز غافلگير كننده شد. در سال های كناره گيری و ياس بسياری از برجستگان موسيقی كلاسيك، او خود را در صحنه حفظ كرد. فريدون ناصری در سال 1309 در تهران متولد شده بود و از شاگردان برجسته باغچه بان و ناصحی بود.  4 سال دوره عالی كنترپوان، فوگ و اصول آهنگسازی را نزد ثمين باغچه بان فرا گرفت و برای ادامه تحصيل به اروپا رفت . او در كنسرواتوار سلطنتی بروكسل كلاس رهبری و آهنگسازی "اندره سوری"  موسيقی فيلم و رهبری اركستر را آموخت.

ناصری پس از بازگشت از اروپا در دهه ۴۰ و ۵۰ (خورشيدی) با راديو و تلويزيون ايران همكاری زيادی داشت و همزمان با شادروان مرتضی حنانه نيز همكاريهای جدی و تاثير گذاری را آغاز كرد. موسيقی فيلم های «ستارخان»، «حسين سياه»، «فصل خون»، «تاريخ سازان» «آن سوی مه» از يادگارهای اوست.  همچنان كه كتاب های ترمينولوژی موسيقی و موسيقی روسی از جمله يادگارهای اوست.  او مدير عامل خانه موسيقی نيز بود.

وقتی ناصری در خرداد سال ۱۳۸۳ مديريت عاملی خانه موسيقی را به كامبيز روشن روان وامی گذاشت، در واقع اين نهاد دوران تاسيس خود را به رغم تمامی افت و خيزها پشت سر گذاشته بود و می‌رفت كه گامهای تازه تری را در جهت حفظ و اعتلای موسيقی ايرانی ونيز حمايت از اهل موسيقی بردارد.