آنچه من
در برابر
مجلس ديدم
سيامک زند

تجمع اعتراضی معلمان با خواست اجرای اصل هماهنگی حقوق و ديگر مزايا روز شنبه 12/12 در مقابل مجلس برگزار شد. تعداد حاضران در تحصن را از چهار تا ده هزار نفر تخمين زده اند که بدليل پراکندگی جمعيت بود. هم زنان معلم بودند و هم مردان و البته تعداد مردان بيشتر از زنان. شعارها برای مردمی که عبور می کردند که حاذبه داشت، زيرا از نابرابری و دردن نان و معيشت بود. حتی مردم عادی هم در اطراف تجمع کرده و ناظر اين تحصن بودند. سخنگويان تحصن با بلند گوی ضعيفی که داشتند شعار معلمان حاضر را تکرار می کردند: "ای مجلس عدالت، خجالت،خجالت". يا "رهبر بايد کاری کند"، "مجلس به اين بی غيرتی هرگز نديده ملتی"

سخنگوی تحصن از پشت ميکرفن اعلام کرد که احمدی نژاد بايد تا روز دوشنبه درباره وضعيت معلمان تصميم بگيرد، در غير اينصورت روز سه شنبه ساعت 1 ظهر، حتی همراه دانش آموزان خود در مقابل مجلس جمع خواهند شد.

برخی از کارمندان مجلس از بالای پنجره ها معلمان اجتماع کننده را نگاه می کردند که معلمان هم يکصدا آنها را به اين دليل که ترسيده بودند به ميان معلمان بيايند هو کردند.

خانمی که از جمله سخنگويان اين تجمع بود گفت: آقای حداد عادل می دانی تکيه بر جای چه کسانی زده ای؟ و از عدالت صحبت می کنی؟ در حالی که معلم بعد از کار خود مسافر کشی می کند شما ها با حقوق مکفی می گرديد و فکر می کنيد که ما قبول داريم که شماها دلسوز بچه ها هستيد، که ما را به خيانت به بچه ها متهم می کنيد؟

دراين هنگام بقيه معلمان شعار دادند: "معلم بيدار است، از تبعيض بيزار است". از حق نبايد گذشت. نيروی انتظامی برخورد خصمانه ای با اجتماع کنندگان نداشت و به همين دليل هم معلمان شعار می دادند: "نيروی انتظامی تشکر، تشکر". اين زمزمه در ميان معلمان همگانی بود که اگر با هم اتحاد و همبستگی داشته باشيم و کلاس ها را تعطيل کنيم اينها مجبور به تصميم در باره معلمان خواهند شد. معلمان زيادی بودند که می گفتند به دليل نداشتن حقوق کافی و سنگين بودن مخارج زندگی عصرها به دنبال کار دوم می روند. درباره دستگيری شماری از فعالان کانون صنفی معلمان و فرهنگيان هم اخبار در ميان جمعيت رد و بدل می شد که بدليل نا دقيق بودن آن فکر نمی کنم صلاح باشد منتشر شود.