روزنامه واشنگتن پست: بوش دو سال پايانی دوره رياست جمهوریاش
را
میگذارند.
نشانههائی
وجود دارد که او صبر خود را در ارتباط با ايران از دست داده
است. درست مانند سال 2003 و در مورد عراق.
بوش ديگر در انتظار تحريم های سخت تر ايران و يا همراه ساختن
روسيه با امريکا برای اعمال تحريم ها نيست. او از اين دو
تاکتيک دلسرد شده است.
به همين دليل کاخ سفيد بجای مراجعه دوباره به شورای امنيت
سازمان ملل و کوشش برای قطعنامه ای ديگر عليه ايران، استراتژی
تشکيل يک ائتلاف عليه ايران را پيش گرفت و سفر وزير خارجه
امريکا "رايس" به خاورميانه و اروپا همين استراتژی را مورد نظر
داشت.
آمريکا
از کشورهای اتحاديه اروپا خواسته است تا اعتبارات صادراتی به
ايران را
متوقف کنند و بانکهايشان را برای پيوستن به مبارزهای که
رهبری آن را
وزارت خزانهداری آمريکا بر عهده دارد و هدف آن اعمال فشار بر
موسسات مالی ايران است تشويق کنند.
ضعف ايران در مديريت ميادين نفتی اين کشور را
نيازمند تکنولوژی و سرمايه خارجی ساخته و همين مساله تهران را
در مقابل
اين فشارها آسيبپذير ساخته است.
با روشن شدن نگرانیهای عربستان
سعودی در مورد ايران ائتلاف
مورد نظر بوش
بيش از پيش تقويت شد. چرا که معلوم شد
رياض آنقدر نگران هست که از نفت به عنوان سلاحی عليه دولت
ايران
استفاده کند. وزير نفت عربستان با درخواست ايران برای کاهش
توليد اوپک که با هدف ممانعت از کاهش قيمت نفت برنامهريزی شده
بود مخالفت
کرد.
بوش بايد برای اشتباهاتی که در نتيجه سرعت بخشيدن به
اقداماتش عليه ايران بوجود میآيد آماده باشد. البته اين سرعت
نيز نتيجه
به پايان رسيدن دوران رياست جمهوری وی است. |