|
دیدار و مذاکرات محمد خاتمی و جان کری نامزد دمکرات ها در
انتخابات ریاست جمهوری امریکا از حزب دمکرات این کشور، روز
گذشته مهم ترین خبر خبرگزاری ها درارتباط با ایران بود.
با آنکه گفته می شود خاتمی حامل مسئولیتی برای مذاکرات حساس در
کنفرانس داووس نبوده، اما همین دیدار و مذاکره در کنفرانس
مذکور و نشانه هائی که در تهران بروز کرده نشان میدهد که
اتفاقا سفر او بسیار هم رسمی و با مسئولیت بوده است. شاید
واکنش های احمدی نژاد و طیف حامیان او که شمار آنها بسرعت کم
شده و به طیف حجتیه و مصباح یزدی و بخشی از فرماندهان ماجراجوی
سپاه خلاصه شد نیز خود به نوع دیگری نشان دهنده سفر و مذاکرات
خاتمی در داووس باشد.
در تهران، آنچه را که هاشمی رفسنجانی بعنوان "اعتمادی سازی" در
طول مذاکرات مطرح کرده است، با گشایش دوباره دروازه های ایران
به روی بازرسان سازمان انرژی اتمی شکل عملی به خود گرفت. این
گشایش پس از رد پیشنهادی که خاتمی با خود به داووس برده بود
آغاز شده است. یعنی رد نظارت نمایندگان 1+5 و هندوستان بر
فعالیت های اتمی ایران، که بشدت با آن مخالفت شد و آن را گامی
در جهت دور زدن و حذف سازمان انرژی اتمی ارزیابی کردند.
در همین جدال و کشاکش که عملا فعالیت های اتمی ایران را به
سوژه ای برای جنگ قدرت در جمهوری اسلامی تبدیل کرده، درعرض 24
ساعت دو خبر پیرامون راه اندازی و راه نیانداختن مرحله نصب 3
هزار "سانتریفوژ" در نظنز منتشر شد؛ که البته خبر منتفی بودن
این نصب و ادامه تکامل نطنز بعد از خبر نصب و راه اندازی آن
بود!
شاید واکنش تند امریکا و سازمان انرژی اتمی و اتحادیه اروپا
نسبت به تکمیل این مرحله از فعالیت های اتمی ایران بود که خبر
نصب سانفیوژ ها فورا تکذیب شد.
در ارتباط با مذاکرات خاتمی و جان کری، هیچ خبری از مسائل مورد
مذاکره منتشر نشده است، اما باحتمال زیاد دیدگاه حاکم بر این
مذاکرات همان باید باشد که خاتمی در سخنرانی خود در "داووس"
بیان داشت: «برای
دستیابی به نتیجه ای قابل ملاحظه در
پرونده اتمی ایران،
باید تنش بین آمریکا و ایران
کاهش یابد.
ما خواستار
درک متقابل و دوری جستن از برخورد احساساتی هستیم. گفت و گوی
منطقه ای بهتر از رویارویی نظامی با ایران و سوریه است.»
جان كري نیز در
سخنرانی خود، با استفاده از کلمات عام در کنفرانس
«داووس»
گفت:
«دولت
بوش در توجه و رسيدگي مناسب و كافي به شماري از مسائل مربوط به
سياست خارجي شكست خورده است.
ما
با بحران اعتماد در خاورميانه و به
واقع در جهان مواجهيم.»
|
