شبکه تلويزيونی الجزيره روز به روز بيشتر به يک منبع خبری مهم و قابل استناد در بين کشورهای عربی تبديل می شود. به همان نسبت که برنامه های تلويزيونی رنگارنگ و حتی فرستنده مستقل جمهوری اسلامی در لبنان از اعتبار ساقط می شوند. اين شبکه با راه اندازی يک کانال انگليسی درحال پيدا کردن نقش بين المللی خود بعنوان منعکس کننده ايده ها و نظريات مسلمانان کشورهای خاورميانه است.

تلويزيون الجزيره سياستی ميانه را پيگيری می کند و با انعکاس نظرات مختلف و متضاد در هر مقوله سعی دارد تا رسانه های غربی را به چالش بکشد. در امريکا با سياستی در سايه به انتقاد از عملکردهای سران کاخ سفيد می پردازد و در همان حال اخبار و نظرات آنها را منعکس و تحليل می کند. به اروپا روی خوش نشان می دهد و در عين حال مشکلات عميق موجود در اروپای پس از جنگ سرد را به تصوير می کشد. در افريقا بسيار فعال است و نيروی بسياری را  در آنجا به کار گمارده تا جهان را با نيمه سياه خود آشنا سازد. گرسنگی و بيماری در آنجا را به طرزحيرت آوری به رخ جهانيان می کشاند.

کشورهای عربی، خليج فارس را با سبک موجود و سنتی آن يعنی پخش اخبار از سران و شيوخ به نمايش می گذارد. خاورميانه بخش مهمی از اخبار روزانه اين شبکه را شامل می شود و در انتها در باره ايران يکی به نعل می کوبد، دو تا به ميخ :

اين شبکه نيروی اصلی خود در باره ايران را مانند بقيه شبکه خبری روی مسئله هسته ای ايران و چالش ايران با غرب متمرکز کرده است. سياست های و هشدارهای سران امريکا و اروپا را با دقت به اعراب اطلاع می دهد. با مصاحبه با دست اندکاران و دانشمندان هسته ای خطر هسته ای شدن ايران را به رخ اعراب می کشد و از طرفی با انتخاب خبرهای دوگانه از ايران سعی ميکند حق هسته ای ايران را هم به نمايش بگذارد. اين شبکه در آخرين تحليل خود در باره تبديل شدن ايران به يک کشور دارای سلاح هسته ای، ضمن مصاحبه با يک دانشمند اردنی احتمال دستيابی ايران به سلاح هسته ای ظرف مدت کوتاهی را بسيار محتمل دانست.