|
1-
روز26 ژانويه مجمع عمومی سازمان ملل به اتفاق آرا قطعنامه ای
را صادر
کرد که در آن هرگونه انکار هولوکاست محکوم اعلام شد.
اين قطعنامه نه فقط
انکار هولوکاست را بدون هر گونه قيد و شرطی محکوم می کند،بلکه
از همه ی کشورها ی عضو می خواهد تا بی هيچ قيد و شرطی هر گونه
انکار کلی يا جزيی هولوکاست به عنوان يک رويداد تاريخی را رد
کند.
اين قطعنامه که دو روز پيش
از تصويب به پيشنهاد امريکا اعلام شد،
يکی از نشانه های تنهايی حاکمان
کشورمان در عرصه ی بين المللی بود.همچنين يکی از دستاوردهای
فراوان دولت
ايران در دوران جديد.
2-
طرح چندين و چند باره ی هولوکاست در هر نشست داخلی و خارجی چه
دستاوردی برای کشورمان در بر داشته است؟
آيا نشانه ی تدبير در اين مقطع
زمانی بود؟
برگزاری کنفرانس هولوکاست در تهران با کدام هدف و با چه
دستاوردی انجام شد؟ اصولا در برگزاری اين کنفرانس و طرح اين
موضوع حکمت و
تدبيری بود؟
اصلا در نگاه دولتمردان ما حکمت و تدبير چه جايگاهی دارد؟ آيا
عاقبت انديشی و سرانجام کار را ديدن، در دام تند روی و افراط
نيفتادن،
در
نگاه آنها جايی دارد؟ با توجه به اين که هنوز هم اين موضوع در
هر جا و با
هر بهانه ای مطرح می شود، به نظرمی آيد ضرورت دارد به ارزيابی
دستاوردهای اين طرح بپردازيم.
3
-
اسراييل نياز داشت تا از خود چهره ای مظلوم نشان دهد.
واقعيت اين است
که صهيونيست ها و اسرائيل
توانسته اند در مورد هولوکاست با برنامه ريزی و
استفاده از ظرفيت اين حادثه فرهنگ سازی کنند. اين فرهنگ سازی
هم درون
جامعه ی يهودی و هم بيرون آن صورت گرفته است.
ترديد و تشکيک در اين باره
بدون فراهم کردن مقدمات آن، ما را به همين نتيجه ای می رساند
که رسانيد.
4
-
قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل نشانه ای بود که ايران، يعنی
دولت
ايران در اين مورد در دنيا تنهاست.عجيب است که نماينده ايران
دست کم در
جلسه مجمع عمومی ملاحظات ايران را مطرح نکرد. قطعنامه به اتفاق
آرا يعنی با موافقت 191 کشورحاضر، يعنی همه کشور های عضو، به
استثنای ايران تصويب
شد.
آيا اين يک دستاورد است؟
نماينده ونزوئلا در مجمع اشاره کرده است که چرا قتل عام مردم
هيروشيما و ناکازاکی به عنوان يک فاجعه مطرح نمی شود؟
نماينده مصر،
ماجد عبدالعزيز در باره کشتار مسلمانان و مسيحيان سخن گفته
است. و همينطور نماينده مالزی و اندونزی و ...ملاحظات خود را
برای ثبت در
تاريخ گفته اند.
نماينده ايران در اين جلسه کجا بوده است؟
غيبت يا سکوت در بزرگترين نشست
بين المللی در موضوعی که کشورمان بيشترين هزينه را برايش طی يک
سال اخير
پرداخته چه توجيهی دارد؟
اين چه تدبيری است که حتی سوريه هم نمی تواند مواضع ايران را
درک
کند؟
اين دوستان ما که دائم خواهان گسترش روابط با کشورمان هستند،
کجا
بودند؟
5-
انکار هولوکاست عملا ايران را در کنار نازی ها قرار داد و
فاشيست ها
و نژادپرستان کوکلس کلان، به ويژه مهمانانی که به تهران
آمدندهم صحنه را
کامل کردند.
6-
فرض کنيم يهوديانی که در هولوکاست تيرباران شدند، به دار
آويخته
شدند، به اتاق های گاز رانده شدند، کودکانی که در گتوها در
فضای و حشت و
هراس و گرسنگی مردند، تعدادشان نه 6 ميليون،
بلکه يک ميليون باشد. آيا
کاهش تعداد قربانيان چيزی از عمق فاجعه می کاهد؟
7-
به دليل حساسيت هايی که در باره ايران پيرامون غنی سازی
اورانيوم و
مسائل عراق و فلسطين و لبنان پيش آمده است، طرح هولوکاست برای
ما چه ثمری داشت؟ جز آن که ما را در موضعی ضعيف و تنها و منزوی
در شرايطی که بيش از
هر زمانی احتياج به يارگيری داريم، قرار دهد.
8-
چرا فلسطينی ها، چرا حماس و ديگر گروههای جهادی فلسطين چنين
پرچمی را به دوش نمی گيرند؟
9-
در يک کلام هولوکاست نقطه قوت تبليغاتی صهيونيسم است. با بی
تدبيری به همين نقطه حمله شد و قطعنامه بی سابقه سازمان ملل
هديه ای بود که به
صهيونيست ها داده شد.
به جای آنکه نمايندگان کشورمان در اين اجلاس به دفاع
از نظرات رييس جمهور در اين رابطه بپردازند،
رييس جمهور برای چندمين بار در
يکی از سفرهای استانی خود در جمع مردم يکی از شهرهای کوچک از
هولوکاست
گفت... |
