|
يکی از دوستان همکار را ديدم که دو روز پيش در مراسم اعطای
جوايز برندگان جشنواره خوارزمی شرکت کرده بود. از دست احمدی
نژاد و حرفهايش در آن مراسم کلافه شده بود. خدا را شکر کردم که
در آن مراسم نبودم، اگر چه از اتفاق يک کارت دعوتی هم از يک
جايی برايم رسيده بود. (همه را برق می گيره ما را چراغ نفتی،
يک نفر در نمی زنه چهار تا بليط مفتی جشنواره به ما بده، در
عوض کارت مراسمی نصيب ما ميشه که شنيدن هر يک دقيقه اش کفاره
داره! بگذريم.) در مراسمی که علی القاعده به جز ماموران حفاظتی
و تعدادی از مقامات، بقيه اهل علم و دانش هستند و وقت شريفشان
را می گذارند تا چهار تا کلمه حرف حسابی بشنوند، ايشان بدون
استفاده از متن تنظيم شده قبلی، همين طور از حفظ و از منبع
آگاهی های قبلی خود حدود نيم ساعت تمام حظار را مستفيض کردند،
به طوری که هيچکس جيکش در نيامد و حتی يک پلک هم نزد!
می دانم که اغلب خوانندگان روزنامه ها و پايگاههای خبری به طور
ناخوداگاه چشمشان تيترهای خبرهای کليشه ای مربوط به مقامات
رسمی را با هر ميزان از درشتی و برجستگی هم که درج شوند، نمی
بيند. اما اين يک بار را محض خاطر ما هم که شده يک نگاهی به
خبر خلاصه شده بيانات ايشان
به نقل از ايسنا و نيز
به نقل از سايت رسمی رياست جمهوری
بيندازيد. نامردی نکنيد، حوصله به خرج دهيد و قشنگ
جمله به جمله متن را بخوانيد.
اگر اين کار را کرديد خدا وکيلی قضاوت کنيد بيان اين مطالب کلی
و انشاگونه در منقبت علم و دانش آن هم در جمع کسانی که خودشان
اين کاره اند چقدر برای اين ملت بيچاره هزينه برداشته است. نمی
دانم اصلا چه اجباری است که ايشان در وصف هر چيزی سخن برانند و
رهنمود صادر کنند. مگر جايی از قانون نوشته شده که رئيس جمهور
به صرف کسب آراء مردم حق دارد يا وظيفه دارد در کنار اين همه
گرفتاری و بار مسئوليت در هر مراسمی به ارائه فيض بپردازد؟
احترام به برندگان جشنواره و پاسداشت زحمات آنان ايجاب می کرد
پس از دادن جوايز طی چند جمله کوتاه از زحمات آنها سپاسگزاری
شود و تريبون به دست کسانی داده شود که شنيدن چهار کلمه حرف
آنان برای شنوندگان نکته جديد ونتيجه و ثمره ای داشته باشد و
احساس کنند که گوينده حاصل سالها تحقيق و تتبع خود را در جملات
و عبارتهای سنجيده و تنظيم شده ای به آنان بازگو می کند.
چنانچه اصرار باشد رئيس جمهور به صفت مقام اجرايی خود سخنی
بگويد نيز ادب جلسه اقتضا دارد که مطالب به نوعی حاصل گزارش
مديران و کارشناسان و حاوی مطالب و اطلاعات آماری بديع و يا
بيان سياستهای اجرايِ و تصميم های دولتی مرتبط با حضار جلسه
باشد.
آن طور که معلوم است يک جستجوی ساده در پايگاههای اطلاع رسانی
علمی نشان می دهد که در ذيل نام احمدی نژاد هيچ مقاله تحقيقی و
علمی که در ژورنال های معتبر بين المللی به چاپ رسيده باشد
يافت نمی شود. يکی از بچه های محققی که موقع انتخابات رياست
جمهوری خارج بود می گفت من طبق عادت که برای سنجش آدمهای
دانشگاهی به سراغ مقالات منتشر شده آنان می روم وسعی می کنم از
تعداد ارجاعات و اعتبار علمی نشريات مربوطه اطلاع پيدا کنم، پس
از انتخاب آقای احمدی نژاد همين کار را در مورد ايشان کردم و
حاصل آن به قول ايشان "absolutely
zero"
(مطلقا صفر) بود! من البته در اين مطلب جانب احتياط را رعايت
می کنم و به اين که آقای احمدی نژاد چندان شهرتی در زمينه
کارهای تحقيقاتی و آکادميک ندارند بسنده می کنم (همين جا از
کليه کسانی که اطلاعات بيشتری در اين مورد دارند درخواست می
کنم مرا در جريان قرار دهند.)
حال چه نيازی است ايشان با چنين توصيفی در جمع کسانی که دهها
مقاله معتبر علمی با تعداد ارجاعات زياد دارند و کسانی که تمام
ساعات زندگی شان به دور از اهل سياست در آزمايشگاهها و
پژوهشگاهها می گذرد، به ارائه توصيفاتی از اهميت کار علمی
بپردازند که بی شباهت به انشاهای دبيرستانی نيست، آن هم از
حفظ. اين يکی دو جمله را از باب نمونه از سايت رياست جمهوری در
اينجا چسبانده ام، ببينيد:
"انسان در مسیر طولانی حرکت خود در راه زندگی سعادتمند و حیات
طیبه نیازمند موارد گوناگونی است که از محوری ترین عوامل حرکت
درست در این راه علم است. علم چراغ حرکت و نورافکنی است که
مسیر پرپیچ و خم بشریت را روشن خواهد کرد و در این راه همه
پیامبران الهی و کاروان سالاران حرکت بشر به سوی قله های سعادت
جزو پیشتازان ترویج علم و حمایت از علم آموزی بوده اند...."
اما طبق معمول گفته های از پيش نسنجيده خالی از گاف نيست.
دوستی که در من انگيزه نوشتن اين مطلب را ايجاد کرد و من به
دقت نظرش ايمان دارم می گفت: آقای احمدی نژاد در جايی ادعا کرد
که ايرانی ها نهصد سال پيش عمل جراحی بسته معده را انجام داده
اند، يعنی يک چيزی شبيه آندوسکپی فعلی. متاسفانه متن کامل
صحبتها قابل دسترس نيست و در متن های خلاصه شده خبرنگاران لطف
می کنند و اين ريزه کاری ها را صاف و صوف می کنند. البته عده
زيادی آدم حسابی آنجا نشسته بودند و لابد مطلب را به طور دقيق
شنيده اند.
اما يک مورد ديگر را نيز دوست ما نقل می کرد که خوشبختانه هنوز
رد پای آن در سايت رياست جمهوری به اين شکل باقی مانده است:
"سرزمین ایران مهد تمدن است و
پایه تمدن های
این سرزمین علم ، دانش و فرهنگ بوده است اما 150 سال قبل به
دلیل فرمانروایی انسانهای ناشایست و تحت سلطه حرکت علمی ما
دچار خدشه و آسیب شد.
اما با پیروزی انقلاب مجددا
موتور حرکت
علمی کشور به راه
افتاده است." (عينا کپی کرده ام، مشکلات
ويرايش متن را که با حروف سياه مشخص شده پای من ننويسيد.)
سئوالی که تعجب برانگيز است اين است که ايشان اين عدد 150 را
از کجا آورده اند؟ اين زمان مصادف با اواسط دوره قاجار و در
ميانه زمانی است که جامعه ايران در تاريکترين عصر علمی و
فرهنگی خود قرار داشت. با هر تجزيه و تحليلی نمی توان اين زمان
را سرآغاز افول و عقب ماندگی جامعه ايران دانست. در آن زمان
(حتی اگر دوران صفويه را هم به حساب دوران شکوفايی علمی ايران
بگذاريم) حداقل بيش از يکی دو قرن از آغاز دوران عقب ماندگی ما
می گذشت. ظاهرا همين جور يک عددی به زبان ايشان آمده و نکته ای
بيان کرده اند بدون آن که اندکی در صحت تاريخی و تطبيق آن با
واقعيتها نگرانی به خود راه داده باشند.
گويا تکرار سفرهای استانی رئيس جمهور و عادت به ايراد چند
سخنرانی در هر روز که نقطه اوج هيجان آن پوشيدن لباسهای محلی و
بيان جملاتی به زبان مردم آن منطقه است، شهامت خاصی در سخن
گفتن به ايشان داده است که نگرانی های ناشی از عدم دقت در
مطالب را بر طرف می کند.
خداوند اين حد از شهامت و شجاعت را به هر کسی نمی دهد. حمايت
بی دريغ استادان منتسب به جناح راست دانشگاه علم و صنعت در
دوران دانشجويی باعث شده است ايشان چندان واهمه ای از قرار
گرفتن در مقابل چهار تا استاد ريش سفيد نداشته باشند، و گرنه
هر دانشجويی خاطره لرزيدن دستها و پاها در اولين سمينارهايی که
در مقابل استادانش می دهد و نيز جلسه دفاع از تزش را فراموش
نمی کند. البته اگر کسی در حال گرفتن دکتری استاندار اردبيل
باشد و استاد راهنمايش هم آنقدر هوايش را داشته باشد که در
دوران شهرداری معاونش شود و مسائل شهری را سخاوتمندانه رتق و
فتق کند تا ايشان به سخنرانی های متعدد برسند، بعد از رئيس
جمهور شدن شجاعت خاصی در بيان خواهد داشت به طوری که سخن گفتن
در جمع مردم مناطق محروم و فرهيختگان علمی برايش علی السويه
است و هر دو را از حفظ و بدون تنظيم قبلی ايراد می کند.(عنوان
این مقاله را پیک نت انتخاب کرده است.)
|
