عید غدیر

در بی برقی

و بی گازی!

سیامک زند

یکشنبه شب ساعت  کانال یک صدا و سیما. یک روحانی میانه سال و یک غیر روحانی میانه سال تر که مجری برنامه احمد زاده خطابش می کرد، درباره عید ولایت و غدیر صحبت می کردند. صحبت که چه عرض کنم، ستایش می کردند. ساعت 11:49 شد و به سبک شمارش معکوس برای تحویل سال در ساعت 12 شب، یکباره صحنه اکشن شروع شد. هر3 ( مجری برنامه و آن دو روحانی و غیر روحانی) شروع  کردند به شمارش معکوس و برای ایجاد هیجان بیشتر، ثانیه ها را ذوق زده می شمردند. در آخرین ثانیه ها نیز از همه خواستند که سکوت کنند. چنان منتظر تمام شدن ثانیه ها و رسیدن عقربه ساعت به شماره 12 بودند که گوئی منتظر یک انفجارند.

بالاخره دو عقربه کوچک و بزرگ ساعت رسیدند به هم و شد ساعت 12. ناگهان هر سه از جا پریدند و صحنه بعدی این نمایش واقعا خنده دار آغاز شد. از آنجا که آقایان روحانی عادت ندارند دست در جیب کنند، آقای احمد زاده دست به جیب شد و صد تومان درآورد و به مجری و روحانی برنامه عیدی داد. سپس حاج آقا که عیدی صدتومانی را گرفته بود ذکر شب عیدغدیر را آغاز کرد.

من که تفاوت این ذکر با بقیه ذکرهائی که در این یکسال اخیر در تلویزیون و مساجد مد شده را نفهمیدم. میدانید که در این یکسال برای هر روز سال یک ذکری کشف شده است.

بهرحال سال تحویل شد و آقای همدیگر را بوسیدند و به هم تبریک گفتند. درست مثل اینکه سال 1386 آغاز شده باشد. سپس هر سه از مردم خواستند که فردا(دیروز) در سطح شهر و مساجد و حتی شبستان های مساجد چراغانی کنند!

البته، ذکر مردم در این روزها، بجای ذکر عید غدیر، در کوچه و خیابان ذکر مصیبت قطع برق و گاز است و تلوزیون هم دم به دم مژده می دهد که برق تهران و برخی شهرها به علت رو به اتمام بودن سوخت نیروگاه ها بزودی قطع می شود. همینطور در باره گاز، خبر خوش قطع آن را خبر می دهد.

اقایان اعلام کردند که فردا سطح شهر و مساجد حتی شبستان های مساجد هم چراغانی می شود و مردم شادی کنند که مملکت امن و امان است.