جيب بری

از ملت

(آن که واقعا بخواهد با امپرياليسم مقابله و مبارزه کند، فکری به حال مردم گرسنه، بيکاری، حقوق های عقب افتاده، راه انداختن صنايع کشور و ملی کردن منابع ملي(به سبلک ونزوئلا و بوليوي) می کند. نه آنکه به بهانه خصوصی سازی، منابع و صنايع ملی را پشت قباله فرماندهان سپاه کند و چوب حراج داخلی و خارجی بر آنها بزند.  عوامفريبی های تبليغاتی احمدی نژاد جز ضربه پذيرتر کردن کشور و سلطه بيشتر امپرياليسم بر مقدرات ايران حاصلی نخواهد داشت.)

روزنامه كارگزاران:

 رييس‌جمهوری آيا می‌تواند قراردادهايی غيرمتعارف كه احتمال دردسرسازی آنها وجود دارد نيز منعقد كند؟ وی در سفر به ونزوئلا آن‌طور كه هوگو چاوز رييس‌جمهوری ونزوئلا گفته و برخی خبرگزاری‌های داخلی نقل كرده‌اند قراردادی برای تاسيس يك صندوق كمك به كشورهای ضدامپرياليستی منعقد كرده است. اين صندوق با سرمايه دو ميليارد دلار اعلام شده و احتمالا سهم ايران از منابع آن يك ميليارد دلار خواهد شد. يك فرض اين است كه اين صندوق هرگز تاسيس نخواهد شد و پولی نيز از سوی ايران در آن ريخته نمی‌شود. در اين صورت چه الزامی به اعلام اين خبر وجود دارد و چه كمكی به ايران می‌كند. چرا بايد برای چيزی كه امكان تحقق آن وجود ندارد هزينه بپردازيم و اميدهايی را در ميان كشورهای ضدامپرياليست كه معلوم نيست كدام كشورها با چه ويژگی‌ها و در كدام مناطق جغرافيايی قرار دارند ايجاد كنيم كه بعدها به بد عهدی متهم شويم.
يك فرض نيز اين است كه رييس‌جمهور ايران با جمع‌بندی همه‌جانبه به اين نتيجه رسيده است كه تاسيس اين صندوق و واريز يك ميليارد دلار به حساب آن فايده دارد و قطعا بايد شروع به كار كند. در اين صورت آيا عقد اين قرارداد نياز به مجوز مجلس قانون‌گذاری ندارد؟ در حالی كه مطابق قانون‌های موجود عقد قراردادهای خارجی كه رقم آن نزديك به 20 ميليون دلار است بايد با مجوز مجلس باشد آيا عقد قرارداد يك ميليارد دلاری ممكن است؟

كسی نمی‌تواند كمك به كشورهای ضعيف اقتصادی را انكار كند و اين يك قاعده جهانی است اما اين كمك‌های احتمالی در حالی كه يك مقام ارشد وزارت بهداشت ايران مدعی است پرداخت بودجه لازم برای جمع‌آوری زباله‌های عفونی بيمارستان‌ها تامين نشده است يا مقام‌های وزارت آموزش و پرورش معتقدند كسری بودجه يك ميليارد دلاری دارند و... نمی‌تواند مفيد باشد؟