سايت نشنال ريويو- مقاله جديد مايکل لدين
انتخابات در ايران را بايد
همآهنگ با ضوابط جهانی کرد
مردم ايران به کسان ديگری را می دهند
قدرت افراد خودش را از صندوق در می آورد

مايکل لدين از مسئولين ميز ايران در موسسه "انترپرايز" در آخرين مقاله خود که تحليل و برداشت وی از انتخابات اخير در ايران است نوشت:

اولين قدم برای درک انتخابات اخير ايران اين است که آنچه برگزار می شود، در نهايت خود "انتخابات نيست". انتخابات بموجب درک مشترک همگی ما اينست که مردم رای ميدهند، رای ها شمارش ميشوند و بعد ما ميفهميم مردم چه می خواهند. اما اين آن چيزی نيست که در ايران اتفاق می افتد. جايی که هم نامزدهای انتخاباتی هم نتايج آن قبل از شمارش آراء مردم تعيين می شود. مردم حرکت می کنند و رای  می دهند و رای ها در صندوق ها ريخته می شود، اما  "بازيگران شعبده گر صحنه " وارد نمايش ميشوند و هر کسی را که دوست دارند از صندوق آراء با شعبده بازی بيرون می آورند. بنابراين عده ای از نامزدها، بازندگان هميشگی نمايش اند. آنها در اعتراض به اين شعبده بازی، شروع به انتقاد و شکايت می کنند، حتی می گويند که صندوق های آرا ناپديد شدند و با شعبده گری مجددا ظاهرشدند، اما آرا بی اعتناء به اين اعتراضات تغيير می کند ونامزدهای مورد نظر ازصندوق بيرون می آيند. اينها قسمتی از نمايش انتخابات درايران است.

از اين لحاظ، انتخابات ايران به ما نمی گويد که مردم چه خواسته اند، بلکه به ما می گويد قدرت حاکم در اين کشور چه می خواهد. رسانه های غربی اکنون تمام توجه خود را معطوف به شخصيت جنجالی احمدی نژاد کرده اند که درسخنرانی هايش حرف های عجيب می زند؛ اما آنچه از نظر من الان مهم است اينست که چه کسی جای علی خامنه ای را که مريض است خواهد گرفت؟

وزير ورزش و جوانان ايتاليا برای حمايت از دانشجويان ايرانی که عليه سياست های دولت برخاسته اند، خواستار تظاهرات در رم می شود، اما در امريکا، رئيس جمهور ما همچنان سکوت می کند. سکوت امروز کاخ سفيد به مانند همين سکوت در سالهای قبل انقلاب 1979 ايران است.