آنچه را می خوانيد خلاصه يادداشت روز حسين شريعتمداری و يا در واقع نظر شماری از فرماندهان سپاه درباره خروج از  NPT و رفتن به سوی آزمايش سلاح اتمی به سبك كره شمالی در كيهان ديروز است:

«ديروز همه چشم ها به مجلس شورای اسلامی دوخته شده بود و سرنوشت طرح دو فوريتی «تجديد نظر در همكاری با آژانس بين المللی انرژی اتمي» را انتظار می كشيد، ولی نمايندگان محترم مردم ساعات اوليه جلسه ديروز مجلس را به يك جلسه غيرعلنی اختصاص داده و توضيحات وزير محترم خارجه پيرامون جزئيات قطعنامه 1737شورای امنيت سازمان ملل و برخی اطلاعات پيرامونی ديگر درباره آن را شنيدند كه اقدامی ضروری و شايسته بود. اما بعد از پايان جلسه غيرعلنی و در آغاز جلسه علنی در حالی كه همه انتظار داشتند بحث و بررسی درباره طرح دو فوريتی تجديد نظر در همكاری با آژانس به دليل اهميت فوق العاده آن اولين دستور كار مجلس شورای اسلامی باشد، از سوی هيئت رئيسه اعلام شد كه مجلس وارد بحث درباره طرح تغيير ساعت كار بانك ها می شود!

از روز يكشنبه تا سه شنبه چه اتفاقی افتاده؟

مردم با مشاهده شعارهای غليظ و شديد نمايندگان درباره ضرورت برخورد سخت و پشيمان كننده با آژانس بين المللی و قطعنامه شورای امنيت سازمان ملل و مقايسه آن با برخورد «سرد» ديروز مجلس، بعيد نيست كه نسبت به صلابت نمايندگان خود در دفاع از منافع ملی و عزت و اقتدار نظام اسلامی دچار ترديد شوند.

بعد از جلسه غيرعلنی ديروز مجلس شورای اسلامی برخی از نمايندگان محترم در جمع خبرنگاران اظهاراتی داشتند كه چندان خوشايند و اميدواركننده نبود.

يكی از نمايندگان محترم كه- به علت عضويت در كميسيون امنيت و سياست خارجی مجلس- مسئوليت مستقيمی با موضوع طرح دارد(علاء الدين بروجردی) به خبرنگاران گفت؛ قرار است ما كليت طرح «تجديد نظر در همكاری ايران با آژانس» را تصويب كنيم و چگونگی برخورد را برعهده دولت بگذاريم! و افزود كه به بيان ديگر «چك سفيد امضاء» به دولت می دهيم تا هرگونه كه صلاح می داند تصميم بگيرد.

 هريك از دو نهاد مجلس و دولت وظايف و رسالت های جداگانه ای تعريف شده است و اگر قرار بود مجلس به دولت چك سفيد امضاء بدهد -يا برعكس- ديگر «وجود مجلس» ضرورت چندانی نداشت و دولت می توانست وظيفه مجلس را خود برعهده بگيرد.

يكی ديگر از نمايندگان محترم كه از قضا، ايشان نيز در جايگاه تعيين كننده ای قرار دارد(محمد رضا باهنر) گفته است؛ مجلس قصد دارد با يك «شيب ملايم» وارد ماجرا شود و... كه با عرض پوزش- و مزاحی كه چندان هم خالی از جديت نيست- بايد گفت؛ بحث گردش در پارك و «سرسره بازي» نيست كه سخن از «شيب ملايم» در ميان باشد!

برخی از نمايندگان محترم كه از «چك سفيد امضاء» و «شيب ملايم» سخن می گويند، توضيح نمی دهند كه تعريف آنان از اين كلی گويی ها چيست؟ دولت(بخوانيد فرماندهان سپاه- پيك نت) به همكاری مجلس نياز دارد و اين همكاری در بحث و بررسی و ارائه راهكار مشخص تعريف می شود نه «چك سفيد امضاء» كه به رفع تكليف و از سر باز كردن شبيه تر است تا خدمت به دولت. ميان ما و حريف يك صخره عمودی در ميان است و صخره عمودی شيب- به مفهوم مصطلح و غيرفيزيكی آن- ندارد كه سخن از «تند» يا «ملايم» بودن آن موضوعيتی داشته باشد.

حضور ايران در NPT مضحك است و يادآور فيلم معروف «لورل هاردي» است ، در اولين صحنه اين فيلم، آقای لورل در سنگری پر از قوطی های خالی كنسرو نشان داده می شود كه با جديت مشغول نگهبانی است... و حال آن كه 20 سال از پايان جنگ گذشته و خبر آن به لورل نرسيده ...!