بخت بُردن
شوراها
محمدعلی ابطحی

شهرفردا: من به دلايل مختلف اعتقاد دارم شرايط فعلی انتخابات شوراها تفاوت جدی با شرايط دوران انتخابات رياست جمهوری پيدا کرده است. در انتخابات رياست جمهوری بر اساس يک خوش شانسی و تصادف، رياست جمهوری به جريان محافظه کار واگذار شد. جدای از تخلفات ]احتمالي[ انتخاباتی و آنچه که آقای کروبی آن را به نيرو های غيبی تعبير می کند دو عامل اصلی دليل پيروزی محافظه کاران شد، اول تعدد کانديداها در جبهه اصلاحات و دوم حجم 11 ميليونی تحريم کنندگان.
اما اکنون از يک سو خوشبختانه با تلاش دست اندرکاران ائتلاف اصلاح طلبان و با محوريت آقای خاتمی و همراهی آقای کروبی به عنوان پيشکسوتان و بزرگان جبهه اصلاحات ليست واحدی برای شورا های شهر و روستا تهيه و ارائه شده است.

اختلافات دوران رياست جمهوری در جبهه اصلاح طلبان که باعث شد آقای احمدی نژاد تنها با اختلاف کمتر از پانصد هزار رای از آقای کروبی پيشی بگيرد، تلنگری بود که اين بار پشتوانه وحدت اسامی در ليست انتخاباتی شورا های شهر و روستا در اردوگاه اصلاح طلبان شد.
اين يک واقعيت جدی و انکارناپذير است که پيروزی در انتخابات شوراها از آن جهت پر اهميت است که می تواند آغاز پيروزی های بعدی برای انتخابات مجلس و رياست جمهوری آينده شود. همان مسيری که محافظه کاران طی کردند.به همين دليل و در پناه آن چشم انداز تعيين کننده است که اسامی کانديداها در مرحله بعد از اصل پيروزی در انتخابات قرار می گيرد. از سوی ديگر اين بار به نظر می رسد تحريم کنندگان کمتر از دوران رياست جمهوری شده اند و کسانی که آن بار رای ندادند نيز تصميم متفاوتی گرفته اند.

امروز خيلی ها- حتی اگر اعلام نکنند- به طور منطقی به اين نتيجه رسيده اند که راه تغيير در سياست های موجود از صندوق های رای می گذرد. اين افراد ممکن است به طور اصولی و يا موردی با روش اصلاح طلبان نيز موافق نباشند و آنان را به فرصت سوزی متهم کنند و دلايل جدی هم برای اين مسئله داشته باشند اما آنچه در واقعيت سياسی کشور رخ داد آنان را قانع کرده است که برای مهار مشکلات بايد رای مخالف با محافظه کاران را به صندوق بياندازند.ضمن آن که خيلی ها اين اميدواری را هم دارند که اصلاح طلبان اگر به قدرت برسند با نگاه به گذشته به خواست عمومی مردم توجه جدی تری داشته باشند. در انتخابات رياست جمهوری تحريم کنندگان عمدتاً در خارج از کشور بودند.

بی آنکه قصد توهين به آنان باشد، اما اين يک واقعيت است که وقتی ديگری به دليل تحريم آنان انتخاب شد، آنان همچنان زندگی سابق خود را- خوب يا بد- ادامه دادند ولی کسانی که در داخل کشور بودند آسيب سياست های اقتصادی، سياسی و بين المللی قدرت را تحمل کردند. به همين دليل اگر رای متفاوتی بدهند لااقل می توانند اميد داشته باشند تا در درون قدرت جمعی بتوانند سياست ها را تعديل و رنج مردم را کاهش دهند.

بخشی ديگر از تحريم کنندگان- اگر چه اندک- در دوران انتخابات رياست جمهوری متاسفانه نگاه به خارج داشتند. آنها بی توجه به اين که هيچ قدرت خارجی دلش به حال مردم کشور ديگری نمی سوزد و تنها به منافع خود می انديشند گمان می بردند که با رای ندادن، زمينه را برای فعاليت های براندازانه خارجی ها آماده می کنند.

به عقيده من حوادث يک ساله گذشته در صحنه بين المللی و به خصوص نتايج وحشتناک حضور قدرت های خارجی در عراق که مردم آن کشور بيش از دوران ديکتاتوری صدام قربانی شدند، خيلی از نگاه های اميدوارانه به آن سوی مرزها را به اصلاح از داخل و عبور از راه صندوق های رای کشانده است. دود تحريم، رويارويی و جنگ، بيش از همه به چشم مردم و کشور ايران می رود؛چيزی که برای قدرت های جهانی بی اهميت بود.

اگر در دوران انتخابات رياست جمهوری کسانی بودند که اين حرف را باور نداشتند و اعلام شده و اعلام نشده به خارجی ها دل بسته بودند، امروز لااقل در داخل کشور آنها که روند جريانات سياسی بين المللی را تعقيب می کنند و دلسوز خود يا مردم ايران هستند، به اين نتيجه رسيده اند که نبايد به خارج از مرزها نگاه داشت و تحريم انتخابات کمکی به مردم ايران نخواهد کرد.
در برخورد های البته محدودی که من و دوستانم با افراد مختلف جامعه داشته ايم به خوبی ديده ايم که افراد عادی جامعه که از نزديک بار مشکلات اقتصادی و سياسی و اجتماعی بر دوش آنان سنگينی می کند بيشتر از رهبران احزاب اصلاح طلبان اصرار دارند که جبهه مخالف محافظه کاران به وحدت برسند تا امکان رای آوردن ليست آنان فراهم آيد. اين فرصت مغتنمی است که وظيفه همه احزاب و به خصوص اصحاب رسانه را سنگين می کند که اين انتخابات را به عنوان تلنگر اول به دومينوی انتخاباتی مجلس شورای اسلامی و رياست جمهوری تلقی کنند و همه توان خود را برای فراخوانی مردم به شرکت در انتخابات به کار گيرند.