دادگاه ويژه رسيدگی به جرايم كاركنان دولت، تازه از خواب بيدار شده و پرونده چند وبلاگ نويس را در دستور کار خود قرار داده است. دانه درشت های اين  پرونده اکنون در خارج از کشور مقيم شده اند و معلوم نيست فلسفه محاکمه غيابی آنها چيست!

از جمله اميد معماريان و شهرام رفيع‌زاده و روزبه ميرابراهيمی که در خارج از كشور مشغول  تحصيل و برخی فعاليت های مطبوعاتی روی سايت های سياسی- خبری خارج از کشورند. البته از نوع اصلاح طلب.

گروه آنها وقتی بازداشت شدند 23 وبلاگ‌ نويس بود و همگی قربانی توطئه های سازمان امنيت موازی به رهبری محسنی اژه ای که حالا آن سازمان که شامل اخراج شدگان وزارت اطلاعات دوران خاتمی و بويژه متهمين به قتل های زنجيره ای بودند، حالا شده است وزارت اطلاعات و اژه ای هم خودش شده وزير اطلاعات. بنابراين، پرونده ای که او در زمان موازی بودن تشکيل داده بود؛ حالا در زمان اصلی شدن و با اشاره او در دادگاه گشوده شده است. اين وبلاگ نويسان همان زمان وقتی از زندان آزاد شدند به مجلس ششم و بعد هم نزد رئيس قوه قضائيه رفتند و شرح دادند که با آنها در زندان چه کردند. شرح شرم آور آنچه با آنها در زندان وزارت اطلاعات موازی کردند چنان بود که رئيس قوه قضائيه هم متاثر شده و قول پيگيری ماجرا را داد.

حالا ورق برگشته است. نه مجلس ششمی هست و نه شرم و حيائی، بدين ترتيب است که يک دادگاه غيابی برای شکنجه شدگان و نه شکنجه کنندگان تشکيل شده است، البته پشت درهای بسته و بصورت غير علنی. بالاخره وقتی بازجوئی و اعتراف گيری غير علنی است، لابد دادگاهش هم بايد غير علنی باشد.

نعمت احمدی، وكيل مدافع جواد غلام ‌تميتی، درباره محاکمه ای که آغاز شده گفته است: جلسه‌ به علت بررسی بخشی از پرونده كه دارای مسايل غيراخلاقی بوده با توجه به نظر رياست دادگاه به صورت غيرعلنی برگزار شد.  البته خانواده‌ برخی از متهمان در جلسه‌ دادگاه حضور داشتند.