خروج با شکوه
از دانشگاه
علم و صنعت

محمدعلی ابطحی

امروز عصر در دانشگاه علم و صنعت مناظره ای گذاشته بودند که من و آقای بادامچيان در مورد انتخابات خبرگان و شوراها صحبت کنيم. دم در ورودی آقای بادامچيان عضو شورای مرکزی مؤتلفه را ديدم. قدم زنان تا محل سخنرانی رفتيم. جمعيت خوبی آمده بود. گرداننده ی جلسه، عضو بسيج دانشگاه بود. سؤالات را از شورای اول شهر شروع کرد. من به عنوان مقدمه گفتم برگزاری انتخابات شوراها بزرگترين گامی بود که آقای خاتمی در طول ۸ سال رياستش برداشت و افتخارش به نام ايشان ثبت شده است. اين که دولتی بپذيرد ۱۵۰ هزار نفر را شريک حکومتش کند، نشانه ی عمق بخشی به شعار جامعه ی مدنی است. با اين که از ابتدای انقلاب دولت های زيادی آمدند و مسأله ی شوراها در قانون اساسی بود، اما هيچ دولتی جرأت شريک کردن ۱۵۰ هزار نفر منتخب را نداشت. آقای بادامچيان گفت نبايد گفت افتخار احياء شوراها برای آقای خاتمی است، چون ديگران هم می خواستند ولی خب عملی نشد! من گفتم اختلافات در هر دو شورا بود ولی چون رسانه ی ملی اختلافات شورای اول را هر شب پخش می کرد و از اختلافات شورای دوم نمی گويد، اختلافات آنها برجسته تر شد. آقای بادامچيان می گفت وقتی اصغرزاده عليه بخش ديگر شورا تظاهرات راه می انداخت و توی خيابان می آمد و مصاحبه می کرد، البته صدا و سيما هم پخش می کرد. البته راست ميگفت. يکی از بچه های دانشگاه آمد پشت تريبون و از بسيج دانشگاه خواست ذره ای از صداقت بسيجی های دوران جنگ را داشته باشند. در آخر جلسه هم يکی از علاقه مندان بسيج آمد و به آن آقای اولی خطاب کرد کلی گوئی نکنيد در مورد بسيج. شما ۸ سال کلی گوئی کرديد، بس است. من هم شوخی ام گرفت و گفتم مثل شما که در مورد ۸ سال کلی گوئی نمی کنی؟! بچه ها خيلی خنديدند. جلسه ی پر شوری شد. جو دانشگاه اميدوار کننده بود. در پايان هم صحيح و سالم از دانشگاه علم و صنعت بيرون آمديم.