اعتراض ديده بان حقوق بشر به محاکمه وبلاگ نويسان
محاکمه شکنجه شده ها
حمايت از شکنجه گران!

سازمان ديده بان حقوق بشر با انتشار اطلاعيه ای، آغاز محاکمه وبلاگ نويسان شکنجه شده را محکوم کرد و خواهان محاکمه شکنجه گران بجای وبلاگ نويسان شد. قوه قضائيه جمهوری اسلامی بايد مقاماتی که مسئول دستگيری و شکنجه وبلاگ نويسان در سال 1383 می باشند را به پای ميز محاکمه بياورد، نه آنکه وبلاگ نويسان را به دليل اظهار نظرات مسالمت آميز عقايدشان.

اين وبلاگ نويسان که اکنون اغلب آنها از کشور مهاجرت کرده اند، پس از  بيرون آمدن از زندان شکنجه هائی که برای اعتراف گيری شده بود را در مجلس و در ديدار با رئيس قوه قضائيه بيان داشتند. آنها در مقايل کميسيون نظارت بر قانون اساسی که از سوی رئيس جمهور پيشين محمد خاتمی تشکيل شده  و مسئول پيگيری پرونده وبلاگ نويسان بود حضور يافتند و جزئيات بازداشت و بازپرسی خود در بازداشتگاهی مخفی و شکنجه توسط بازجويان را تشريح کردند.

سپس با رئيس قوه قضاييه ملاقات کردند و شرايط بازداشت خود را برای وی توضيح دادند. دو روز پس از اين ملاقات سخنگوی قوه قضاييه جمال کريمی راد اعلام کرد که « رئيس قوه قضاييه دستور دادند پرونده مربوط به اين افراد از دادسرا گرفته شود و به اطلاع ايشان برسد و همچنين دستور ويژه رئيس قوه اين است که اين مورد بررسی و پيگيری شود و اگر ادعاهايی که انها کرده اند به هر ميزانی دلايلی داشته باشد برخورد قانونی با متخلفان شود. در 31 فروردين ماه 1384 کريمی راد  اعلام کرد که « در بررسی های انجام شده مشخص شد که يک سری مسامحه کاری ها، سهل انگاری ها و سو استفاده هايی از زبان وقلم اين افراد ( وبلاگ نويسان) در نوشتن ندامتنامه ها شده است.

گزارش هيات ويژه رئيس قوه قضاييه در اين زمينه هيچ گاه منتشر نشد و هيچ مقام متخلفی که مسئول اين تخلفات بود هم مجازات نشد و اکنون محاکمه آن وبلاگ نويسان آغاز شده است و نه شکنجه گران.

پيش زمينه

پيش تر يکی از وبلاگ نويسان "رفيع زاده" به ديده بان حقوق بشر گفته بود:

« من برای 86 روز در يک بازداشتگاه مخفی بسر بردم که سلول های آن انفرادی، نمور، تاريک و به ابعاد يک متر و نيم در دو متر بود. بازپرس پرونده آقای مهدی پور در بازداشتگاه حضور می يافت و مرا با چشم بسته در آنجا مورد تهديد قرار داد که تواگر به آنچه مامی خواهيم اعتراف نکنی در همين جا اعدام خواهی شد. او همچنين به بازجو که به اسم اقای کشاورز شاخته می شد دستور داد که اين در اختيار تو است و تو می توانی پوست از سرش بکنی و هر بلايی خواستی بر سرش بياوری. بازجويی به همراه ضرب و شتم  ، فحش و کتک  در حالت چشم بسته و دستبند به دست ،تا مدت چهل روز به همين شيوه ادامه يافت».

يکی ديگر از وبلاگ نويسان بازداشت شده، ميرابراهيمی به ديده بان حقوق بشر گفته است:

« پس از شصت روز حبس انفرادی و ضرب  وشتم، بازجو به من گفت شرط آزادی من امضا و انتشار ندامتنامه تحميلی آنان است. يک روز پس از آزادی از سوی دفتر آقای مرتضوی احضار شدم و او به بنده يادآور شد که دوستانت در زندان منتظر انتشار توبه نامه تو هستند و اگر اين کار را نکنی نه تنها آنها آزاد نخواهند شد بلکه تورا هم به زندان باز می گردانيم. نگارش توبه نامه با خط خودم و با ديکته مرتضوی  و انتشار آن در رسانه ها  شرط آزادی من بود».