درآستانه تشکیل جلسه شورای امنیت سازمان ملل برای رای گیری پیرامون قطعنامه ای جدید علیه برنامه های اتمی جمهوری اسلامی، سپاه پاسداران در آب های جنوب، 7 تفنگدار و 8 ملوان یک کشتی انگلیسی را دستگیر و به ایران منتقل کرد. پیرامون این خبر تاکنون آنچه مورد بحث بوده، رایزنی های سیاسی برای آزادی دستگیر شدگان و یا زود و دیر منتشر شدن خبر توسط خبرگزاری های رسمی و نیمه رسمی جمهوری اسلامی بوده است، درحالیکه حدس و گمان پیرامون انگیزه این اقدام به مراتب پراهمیت تر است.

آنچنان که از قرائن بر می آید، این اقدام سپاه پاسداران عمدتا برای داشتن یک برگ مذاکره با هدف معامله با سرداران و دستگیر شدگان نظامی و امنیتی وابسته به سپاه در اربیل و بغداد طی ماه های گذشته بوده است. بویژه آنکه دامنه دستگیری پیرامونیان مقتدا صدر و فرماندهان سپاه مهدی و درواقع سپاه قدس در جنوب عراق که زیر کنترل نیروهای انگلیسی است همچنان در حال گسترش است.

بنابراین، نه ادعاهای سپاه مبنی بر ورود کشتی انگلیسی به آب های ایران می تواند واقعیت داشته باشد و نه اقدامات دیپلماتیک انگلستان می تواند نتیجه بخش باشد. حادثه، یک حادثه سیاسی- نظامی است و در چارچوب تنش هائی که در عراق و در ارتباط با ایران درجریان و در حال گسترش است. پیرامون نتیجه بخش بودن و یا نتیجه بخش نبودن این گروگانگیری و رسیدن سپاه پاسداران به اهداف اصلی این ماجرا نیز بسیار بعید به نظر می رسد با شرایط جهانی که برای ایران بوجود آمده چنین نتیجه ای بدست آید. بنابراین، چنین اقدامی تنها می تواند مشوق شورای امنیت برای پیروی از دو عضو از اعضای پنجگانه دائم شورای امنیت( باضافه آلمان) برای قانع ساختن و در واقع مرعوب ساختن دیگری اعضای شورای امنیت جهت دادن رای به قطعنامه جدید علیه ایران باشد. درعین حال که گام دیگری برای تعمیق تنش های نظامی در منطقه برداشته شد و سپاه پاسداران ایران را بیش از پیش درگیر مسائل جاری در عراق کرد.